జ్ఞాపకాలు

ఒక రోజు ఫిసిక్స్ క్లాసులో ఎదో మాటల మధ్యలో, “గంగా నదిలో పూజ చేసిన సామాగ్రి అంతా వేస్తారు; గంగలో చాలా మంది స్నానాలు చేస్తారు. నానా చెత్త పడేస్తారు. అఖరకు శవాల్ని కూడ!! ఐనా మనం ఆ నదిని దైవంగా కొలుస్తాం, పరమావధిగా భావిస్తాం. మనది అంతా గుడ్డి నమ్మకాలు…”, టీచరు చెప్తునే ఉన్నారు. అంతకు ముందు రోజే ఎవరో కాశి నుండి తెచ్చిన నీళ్ళు అమ్మ ప్రసాదం అని ఇచ్చిన గుర్తుతో నా మొహం కలవికలు మారాయి. “నిజంగా మనవి గుడ్డి నమ్మకమేనా?? మనలో సైంటిఫిక్ అప్రోచ్ లేదా?” అని టీచరు అనేసరికి, మళ్ళీ క్లాసులోకి వచ్చా!! “కాని ఆ గంగా నది ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది కదా?? కదిలే నీరు మలినాన్ని తనతో పాటే తీసుకుపోదా??” ఒక అమ్మాయి ప్రశ్న అడుగుతూనే జవాబు చెప్పింది.

ఇది ఎప్పుడో జరిగిన విషయం. కానీ మనసు ఎందుకో ఆ ఙాపకం చూటూనే తిరుగుతుంది. ఙాపకం అంటే గుర్తువచ్చింది. మన జీవితంలో ఙాపకాలకు నదికి ఎందుకో పోలిక ఉన్నట్టు లేదూ?? అసలు జీవితం అంటే ఎంటి? మన జీవితాన్నే మనవళ్ళకు కథగానో, లేక ఓ పుస్తకంగానో, ఓ సినేమాగానో తీయ్యాలి అనుకుంటే, అందులో ఉండేవి ఎంటి? ఙాపకాలే కదా!! కొన్ని మనకు నచ్చినవి, మరి కొన్ని బాధించేవి. ప్రతీది మనతో ముడిపడింది కనుక అవి ప్రత్యేకం. జీవితం చిన్ని చిన్ని ఙాపకాల సమాహారం.అవి లేని జీవితం నిరర్దకం. గతం గుర్తులేక అనుభవించే నరకం, ముందర ఎంత వెలుగున్నా హరించేస్తుంది. బ్రతికున్న జీవచ్చవం లా మారుస్తుంది.

సన్నిహితులు దూరమైనప్పుడు, ఆత్మీయుల దరి చేరలేనప్పుడు, ఙాపకం ఊరట నిలుస్తుంది. దూరాలు దూరంగా పొతాయన్న ఆశ కలిగిస్తుంది. ఆ వేదనలో ఊరటనిస్తుంది. ఒక వేళ ఆ దూరం చెరగకపొతే, చెరపలేనిది ఐతే?? మనం ‘ఙాపకాలలోనే జీవించగలమా??!! ఊరటనిచ్చే ఆ ఙాపకాలే, ఇప్పుడు ఉరి తాడులు అవుతాయి. ఉ.. గంగ నిత్య ప్రవాహిని. అందుకే అది ఆరోగ్యకరం. కాని అదే గంగను ఓ సీసలో బంధించి, నెల తర్వాత తాగితే మ్రుత్యువు. ఙాపకాలు అంతే, జీవితం సాగేంతవరకు అవి ఓ ఆలంబన. వాటినే జీవితం చేసుకోవాలి అని బంధించామా, అవే ఉరి తాడులు.

మనిషికి దేవుడిచ్చిన గొప్ప వరాలు: ఙాపకం, ఇంకోటి మరుపు. ఒకటి జీవితాన్ని ఆస్వాదించటానికి, మరోకటి ఏమి ఎదురైనా జీవితం సాగించటానికి. వీటిలో ఏది సమపాళ్ళు మించినా, మనుగడ కష్టమే!!