ఖుషీ ఇవ్వని “జల్సా”

“తెలుగు సినిమాలు జనంలోకి ఎంత ఎలా చొచ్చుకుపోయాయి అంటే.. ఇవ్వలా ఏ ఇద్దరు కలిసిన “బాగున్నారా” అన్న పలకరింపు తర్వాత ఫలానా సినిమా చూసావా?? ఆ పాట విన్నావా?? ఈ డైలాగు గుర్తుందా?? అన్నటాపికే!!” అంటూ మెగాస్టారు వారు ఒకానొక సందర్భంలో చెప్తుండగా వినే వరకు సినిమా గురించి నేను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. ఓ మూడు గంటల పాటు ఎవరో చెప్పదలచుకున్న విషయాన్ని వాళ్లకు నచ్చిన విధంగా చెప్తుంటే, చూసే ఓపిక నాకుండదు. నన్ను పూర్తిగా మంత్రముగ్దం చేసె సినిమాలు చాలా అరుదు. అవీ కూడా నీతి కథలా, సీరియస్ పుస్తకాల్లా ఉండాలి నాకు. కారణాంతరాల వల్ల ఈ మధ్యలో సినిమాలు చూడడం సంభవిస్తుంది కాబట్టి, నచ్చినా నచ్చక పోయినా, అమూల్యమైన రెండున్నర గంటలు వెచ్చించాను కనుక, దానికై ఆలోచించకుండా ఉండలేను. ఆలోచించాక వ్రాయకుండా ఉండలేను. అందుకే “చెప్పాలని ఉంది” అంటూ ఈ బ్లాగు.

ఇవ్వాల నేను చూసిన సినిమా “జల్సా”. పేరు ఓ మాదిరిగా నచ్చింది. కానీ త్రివిక్రం ఇంకా నచ్చుతారు.. అందుకే ధైర్యం చేసి వెళ్ళా. టికెట్లు దొరకడం నా అదృష్టమన్నారు. నిజమా?? అని అనుమానంగా అడిగా అప్పుడు. ఇప్పుడు అడగను, అవగతమైనాక. ఇక సినిమా మొదల్లోనే “Our Special Thanks to Mahesh” అనే సరికి ఎవరబ్బా అనుకున్నా, క్షణకాలంలో పోకిరిగొంతు వినగానే ఎందుకూ? అని అనిపించింది. పవన్ కళ్యాణ్ హైట్, వైట్ చెపితే additional info అనుకున్నా. కానీ అటు తర్వాత ఎలాంటి ఇన్ఫోకి తావు లేదని తేలిపోయింది. సినిమా నడుస్తూనే ఉంది, నేను కథ ఎక్కడ మొదలవుతుందా అని చూస్తూనే ఉన్నా. హిరో, హిరోయిన్, వాళ్ళ నాన్న, విలన్, వాడి కుడి భుజం అంతా వచ్చారు, పాటలూ అయిపోతున్నాయి. కానీ వాటన్నింటిని కలిపే లింక్ కనిపించలేదు. “నేను నక్సలైట్” అని పవణ్ డిక్లేర్ చెయ్యగానే కుంబ్లే ఇన్నింగ్స్ డిక్లేర్ చేసినంత సంబరపడ్డా!! అందుకే సెకండ్ హాఫ్ చూసా!!

సినిమా మల్లా మొదలయింది… మల్లా అయిపోయింది.. నేను మాత్రం ఇంకా ఏంటో వెతుకుతున్నాను. మొన్న అంపశయ్య నవీన్ వ్రాసిన భాందవ్యాలు చదివా. అందులో ఒక వెనుకబడిన వర్గం కుర్రాడు, కష్టపడి చదివి చివరకు “అన్న”లతో కలిసిపోతాడు. అతను ఎలాంటి పరిస్థితులలో అలా చేసింది ఆ నవలలో చెప్పరు. ఈ సినిమాలో చూపిస్తారు ఏమో అనుకున్నా.. అత్యాశ కదూ?? సంజయ్ నక్సలైట్స్ లో కలవడానికి ఇంకా బలమైన కారణాలు చూపించి ఉండాల్సింది, కనీసం అతడి ఆలోచనా సరళిని పరిచయం చెయ్యాల్సింది. అందులో అతనికి నచ్చని విషయాలను ఇంకా ఫోకస్ చెయ్యాల్సింది. చదువుకున్న యువత ఎందుకు తప్పు దారి పడుతోంది, పట్టిన దారి తప్పని ఎలా తెలుస్తుంది, ఆ తప్పును సరిదిద్దుకున్నా సమాజం వారిని ఎలా ఆదరిస్తుంది అన్నవాటిపై దృష్టి సారించాల్సింది. ఇది ఎమైనా సొషియో – ఎకనోమిక్ డాక్యుమెంటరీ నా?? ఇవ్వనీ చూపటానికి అంటే.. ఆ రెండు మూడు సీనులు ఎందుకు?? మంచి విషయాన్ని సరిగ్గా ఉపయోగించుకోలేదు నా ఉద్ధేశ్యంలో. సంజయ్ లోతును తెలుసుకున్నా అంటాడు వాయిస్ ఓవర్.. నాకు ఆ లోతు లోతుగా కనబడలేదు.

సినిమాలో వైలెన్స్ మాత్రం ఉల్లిక్కిపడేలా చేసింది. ఇంతకు ముందు బాంబు పేలిన సీను వస్తే .. సినిమా కదా అనిపించేది. ఈ సారి మాత్రం నిజంగా జరుగుతుంది కదా అన్న ఊహ భయం కలిగించింది. ఆ సంఘటన తాలూకు ఫొటోలు విలన్ జాగ్రత్త పెడుతుంటే.. నాకు మాత్రం గోకుల్ చాట్ బ్లాస్ట్ కథనాలే కళ్ళ ముందు కదలాడాయి. పవణ్ నుండి ఏమేమో ఆశించి వెళ్ళాను కనుక, తీవ్ర నిరుత్సాహానికి గురయ్యాను. మాటల గారడీ బానే ఉన్నా.. ఎక్కువ సేపు నాతో నిలవలేదు. కాసేపు హాయిగా నవ్వుకునే సన్నివేశాలున్నాయి కాబట్టి హిట్ట్ టాక్ ఎందుకు వచ్చిందో అర్ధమైంది. ఇలియానా, బ్రహ్మానందం, ఆలీ, ప్రకాష్ రాజ్ ఉన్నారు అనిపించినా సునీల్ మాత్రం బాగా ఆనాడు నా కళ్ళకి. ఆరేళ్ళ క్రితం చూసిన ఖుషీ సినిమాతో పోలిస్తే ఇది ఏ మూలకూ రాదు.

యాక్టర్లు కాకుండా ఇలాంటి స్టార్స్ సినిమాకి వెళ్ళితే, చుక్కలే కనిపిస్తాయి. అయినా ఆలోచించే కొద్దీ ఆ చుక్కలని కలిపే సన్నని దారమేదో ఉందని.. దాన్ని పూర్తి స్థాయిలో వాడుకోలేదని అనిపిస్తుంది. “నేను, నా వాళ్ళు, నా సమస్యలు, నా సంతోషం” అన్న భావనతో కాలం వెళ్ళదీస్తున్న మనకు, ఏదో చెప్పి ఆలోచింపచేస్తారు అనుకున్నా.. చెప్పటం మొదలు పెట్టే తర్వాత “లైట్” తీసుకున్నారు. అక్కడే నాకు అసలు నచ్చలేదు. ఇవి కచ్చితంగా నా అభిప్రాయాలు, మీరు ఏకీభవించాలని గాని, సమర్దించాలని కాని అనుకోవటం లేదు. అన్ని సినిమాలు ఒక్కలా ఉండవు.. తీసేవారి లక్ష్యాలు వేరు వేరు కాబట్టి. అన్ని రెవ్యూలు ఒకేలా ఉండవు.. చూసేవారి మనస్తత్వాలు విభిన్నం కాబట్టి.