సమర్ధతాసమర్ధతలు

“అసమర్ధుని జీవ యాత్ర” గోపిచంద్ రచనలలో ఉత్కృష్ఠమైనది తెలిసికూడా నేను చాలా ఏళ్ళు చదవలేదు.. పుస్తకం అందుబాటులో ఉంచుకుని కూడా. కారణం దాని గురించి చాలా విని ఉండడం. అది ఒక మనోవైజ్ఞానిక నవల అని, అందులో ముఖ్యపాత్ర సైకో అనీ, రెండు భిన్న వ్యవస్థలకు మధ్య అతడు నలిగిపోతాడని.. లాంటివి తెలియడం వల్ల ఇది మన తలకు ఎక్కదని వదిలేసా!! పుస్తకం చదవటం తప్ప మరో గత్యంతరం లేని పరిస్థితిలో దీనిని చదివా. (చదవాల్సి వచ్చింది!!) 132 పేజీలున్న ఈ పుస్తకం భలే చిట్టిగా ఉంటుంది. నేను గంటలో చదివేశాను.. చాలా సమయం పడుతుందనుకున్నాను మొదట్లో!! తలనొప్పి, తిక్కగా అనిపించడం లాంటివి ఏమి జరగలేదు. లైట్ రీడింగ్ అనిపించింది.

ఇక కథకి వస్తే.. ఇక్కడ నాకర్ధమైనవి రెండే రెండు. ఒక్కటి.. అసమర్ధత ఏమిటి, ఇంకోటి..జీవ యాత్ర అంటే ఏమిటి. ఈ కథలోని నాయకుడు.. సీతారామారావు! ఇతడి స్వభావం పరిచయం చేయటానికి రచయిత ఒక కలను ఆశ్రయిస్తాడు. కలలో మన హీరో పార్వతీపరమేశ్వరులను తపస్సు చేసి ప్రత్యక్షమైయ్యేలా చేసుకుంటాడు. ఏం వరం కావాలని అని అడిగితే.. ఆకలి వేయగానే పంచభిక్షపరమాన్నాలు కావాలంటాడు. అసలు ఆకలిలేకుండా చేస్తా అంటూ శివుడో ఆఫర్ ఇస్తాడు. వద్దుపొమ్మంటాడు మనవాడు.. ఆకలి కావాలని పట్టుబడతాడు. అంటే ఇతడికి సమస్య అంటే వెగటులేదు, పరిష్కారం మాత్రం సునాయాసంగా కావాలి. ఇలాంటి వ్యక్తి నిజజీవితంలో కూడా ఇలాంటి ఆశలు, ఆలోచనలు పెట్టుకుని తనని తాను నాశనం చేసుకుంటాడు. హాయిగా ఆనందంగా గడపాల్సిన జీవితాన్ని తన అసమర్ధతో పాడుచేసుకుంటాడు, కథ ఇంతే.. అతని మానసిక సంఘర్షణని వర్ణించిన తీరు అమోఘం.. ఒక్కో సారి అతగాడి వితండ వాదాలు మనకీ నిజమే అనిపిస్తాయి. అవి నిజం కూడా!! కానీ పరిష్కారానికి అవి పనికి రావు.

నవల ముగిసేసరికి సీతారామారావు చనిపోతాడు. అతను ఒక భయంకరమైన “విఫలం” గా మిగిలిపోతాడు. ఇతడు చదువుకున్నాడు.. కానీ ఆ చదువుని ఎవరి శ్రేయస్సుకి ఉపయోగించలేక పోయాడు.. ఆఖరకు తనకోసం కూడా!! సీతారామారావు ఒక కాల్పనిక పాత్ర, నిజమే.. కానీ అతగాడు మన అందరిలోనూ ఉంటాడు.. చిన్న చిన్న పాళ్ళల్లో!!

సివిల్ సర్వీసెస్ రాసే (రాయనివారు కూడా) చాలామంది అభ్యర్దుల్లో (నా అనుభవంలో) .. “అబ్బే..దొడ్డి దారులు తొక్కితేగాని, రాంకులు రావు” అని అంటారు. సరిగ్గా ప్రయత్నించరు. తప వైఫల్యానికి కారణం so called system అంటారు. అయ్యుండచ్చు.. కుదిరితే సిస్టంని మార్చు,,,లేకపోతే ఉన్నదానితోనే నీకు రావాల్సిన ఫలితం సంపాదించు. ఏదీ చేయకపోతే అసమర్ధత!!

ఇంజనీరుంగులు, యం.బి,ఏలు చదివిన మన అమ్మాయిలు కూడా పరాయిదేశంలో మొగుడన బడే మగాడి చేతి నానా హింసలకు గురై.. అయితే ప్రాణాలు పోగొట్టుకుంటున్నారు.. లేకపోతే ఏడుస్తూ ఇంటికి వస్తున్నారు. అంత చదివిన చదువులు బ్రతుకు నేర్పవు. జీవితమనే సాగరం ఒడ్డుపై నిలబడి పుస్తకజ్ఞానంతో ఆవలివైపుకు చెరాలనుకోవటం అసమర్ధత. ఉన్న జ్ఞానాన్ని ఉపయోగించుకునే మనస్తత్వం ఏర్పరుచుకోలేకపోవటం అసమర్ధత.

“నేనా??.. నీ తోనా ఆడేది??” అంటూ తర్జనబర్జనలో కాలం వెళ్ళదీస్తూ విశ్వక్రీడలకు సన్నద్ధం అవుతున్నాము. అహం అనే నెపంతో సమస్య పరిష్కారానికి ప్రయత్నించక పోవటం అసమర్ధత, ప్రయత్నలోపానికి అనేకానేక కారణాలు చెప్పి, స్వనింద నుండి తప్పించుకోవటం అసమర్ధత. మన క్రీడాసమాఖ్యలో పేరుకుపోయిన అసమర్ధత..ప్రపంచంలో మరెక్కడా ఉండదేమో!! ప్రయత్నించాక కచ్చితంగా మనకు నచ్చిన ఫలితం రావాలని లేదు. రాదెమో అన్న భయంతోనో, అపనమ్మకంతోనో అసలు ఏమీ చెయ్యకపోవటం అసమర్ధత.

పైవాటిలానే చెప్పుకుంటూ పొతే.. వ్యక్తిగతంగా, సమాజికంగా ఎన్నెన్నో ఉదాహరణలు. మామూలుగా మనిషిలో ఉండే చిన్న చిన్న అసమర్ధతలను అడ్డుకొనకపోతే అవి విశ్వరూపం దాల్చి ఎంత విపరీతాలు సృష్టిస్తాయో… ఆ విపరీతాల పరాకాష్ఠ సీతారామారావు. కొంచెం exaggerate చేశాడేమో రచయిత అనిపించవచ్చు.. నిజానికి అంత దారుణంగా ఉండే అవకాశం లేకపోలేదు. ఇక జీవితమంటే.. నదిలాంటిది!! చిన్నగా మొదలై.. బలం పుంజుకుంటూ.. దారిలో ఎదురైయ్యేవాటిని వీలైతే తనతో తీసుకెళ్తూ, లేకపోతే అధిగమిస్తూ.. రూపాంతరం చెందుతూ.. ఒకచోట ప్రశాంతంగా.. మరోచోట.. ప్రళయంలా సాగుతూ తన గమ్యాన్ని చేరటమే. ఈ పుస్తకం నాకు నేర్పింది ఈ రెండు పాఠాలే!!

నాకున్న మేధస్సుతో నాకర్ధమైన కథ ఇదీ.. నా అభిప్రాయాలు. నేనూ తప్పు కూడా అయ్యుండచ్చు. అందుకే.. ఇక మీరే చదవండి. మీకు నచ్చుతుందో.. నచ్చదో చూడండి. అంతర్జాలంలో ఈ రచన ఇక్కడ దొరుకుతుంది. (ఈ రచనను చదవడానికి తెలుగు వన్ వారితో రెజిస్ట్రేషన్ తప్పనిసరి)