విశాలాంధ్రా క్రాస్-వర్డ్స్

కారణాంతరాల వళ్ళ ఇవ్వలా కోఠీకి వెళ్ళటం జరిగింది. ఏటూ వెళ్ళాము గనుక బాంక్ స్టీట్ లో విశాలాంధ్ర బుక్ షాపులో కొన్ని పుస్తకాలు కొన్నాను. ఈ బ్రాంచికి వెళ్ళటం ఇదే మొదటిసారి. నేను చూసిన తెలుగు పుస్తక కొట్లలో కల్లా ఇదే పెద్దది. చాలా ప్రశాంతంగా ఉంది. వెళ్ళిన ముగ్గురమూ తలో మూలకీ వెళ్ళాము. ఒక క్రమపద్ధతితో వరుసగా ఉన్న పుస్తకాలను చూస్తుంటే.. మెదడుకు ఎక్కడలేని ఆకలీ మొదలైంది. ఎవరికి కావాల్సిన పుస్తకాలు తెచ్చుకుని, కౌంటరు దగ్గరికి వచ్చాము. మేము తీసుకున్న పుస్తకాలను బట్టి మా అభిరుచులను అంచనా వేసి అందుకు అనుగుణంగా మరిన్ని పుస్తకాలు తెప్పించారు. వాటిని చూడమన్నారు. ఎదో ఒక పుస్తకం అని వెళ్ళిన వారం అధనంగా ఇంకొన్ని తీసుకున్నాము. మాటల మధ్యలో తెలుగు గురించి, తెలుగు గ్రంధాలయాలు లేకపోవటం గురించీ, తెలుగు రచన గురించీ చర్చలు, వాదాలు ప్రతివాదాలు. అంతా చేసి బయలుదేరే సమయానికి “వెళ్ళిరండి” అంటూ అచ్చతెలుగు అప్పగింతలూ. పుస్తకాల కొట్టనే కాదు.. కొఠీలో షాప్పింగ్ చేస్తేనే అంత.. బేరం కుదిరే వరకూ గిల్లికజ్జాలు ఉన్నా.. మంచి గిరాకికి ఎప్పుడూ.. సలాంలూ, స్పెషల్ డిస్కౌంట్లూ.. “మాది కూడా కొంచెం ఆలోచించండి” అంటూ విన్నపాలు. ఆ పలకరింతలు త్వరగా మర్చిపోలేము.

కడుపులో తిరుగుతున్న ఎలుకలకు సిటీ సెంటర్ లో ట్రీట్ ఇద్దామకుని.. బంజారా హిల్స్ కి చేరుకున్నాము. తినిన తర్వాత.. మనసు క్రాస్-వర్డ్స్ మీదకు లాగుతుంటే.. సరే అని వెళ్ళాము. “You don’t open a book, you open a mind”..అంటూ స్వాగతం పలికింది క్రాస్-వర్డ్స్!! అసలు నేనీ షాపుకు రెగులర్ కస్ట్ మర్ అయ్యింది ఈ quotes కి పడిపోయే!! లోపలికి వెళ్ళగానే మహా గజిబిజిగా ఉంది.. చాలా జనం ఉన్నారు. ఎవరికి తోచిన చోట వారు కూర్చుండి పోయారు. చదువుతున్నారే గాని.. ఆదరాబాదరాగా. పేజీలు శబ్దం, అటు ఇటు తిరిగుతూ అడుగుల శబ్దం, గట్టి గట్టిగా మాట్లాడుకుంటున్న వారి మాటల శబ్దం.. చాలా Restless గా ఉంది. నాక్కావాలిసిన ఒక పుస్తకం త్వ్రరగా దొరికింది. ఇంకోటి ఎంత చూసినా కనిపించలేదు. అక్కడ పనిచేసే అబ్బయిని అడిగాను. నాకు తెలియదంటూ అతడు చేతులెత్తేశాడు. సరేలే అనుకుని ఇంకో అబ్బాయిని “చె గొరవా” పుస్తకాలు ఉన్నాయా అని అడిగా.. “బైకింగ్ రిలేటెడ్” అన్నాడు. కాదులే అనుకుని, ఓ థాంక్స్ చెప్పి, బిల్ల్ కట్టి చక్కా వచ్చేశా!! ఈ మాల్స్ లో షాప్పింగే అంతా.. అన్నీ మనమే వెతుక్కోవాలి!! నచ్చిందా..నచ్చలేదా అని కూడా అడగరు. వచ్చావా.. Select చేసుకున్నావా.. చెప్పినంత డబ్బు కట్టావా.. తీసుకుపోయావా.. అదీ పద్ధతి ఇక్కడ. పలకరింపులు, సూచనలు లాంటివి తక్కువ.

మొన్నో స్నేహితుడు ఫోన్ చేసాడు.. అతడు గత కొద్ది కాలంగా హైదరాబాద్ కి దూరంగా ఉంటున్నాడు. మాటల మధ్యలో హైదరాబాదు గురించి చర్చ వచ్చింది. “ఏంటీ హైదరాబాద్ అంతలా మారిపోయింది. పోయినసారి వచ్చినప్పుడు పిచ్చి ఎక్కింది” అన్నాడు. నిజమే.. మారింది.. మంచికో చెడుకో నాకు తెలియదు కానీ చాలా మారిపోయింది అన్నాను. “అసలు మన సిటీలా లేదు.. అంత గజిబిజిగా.. ఎంతో హడావిడిగా, చాలా restless గా, It’s changing for bad” అని తేల్చేసాడు. ఆ మార్పుకు నేను ప్రత్యక్ష సాక్షిని అంటూ నా మనసు మూలిగింది. ఆ మూలుగుడికి ఇవ్వాల ఓ సాక్షంలా నా ఈ “విశాలాంధ్రా క్రాస్-వర్డ్స్” అనుభవం నిలుస్తుంది. Or at least అలానే అన్వయించుకోవాలని నా మనసు నిర్ణయించుకుంది.