ప్రేమించే హృదయానికి ప్రణమిల్లవే.. మనసా!!

“నువ్వు అందంగా ఉంటావా?” అని మీలో ఎవరైనా నన్ను అడిగితే, “ఊ” అనే ధ్వని మీ చెవిని చేరుతుంది. “అద్దం ముందు నిలబడి మనల్ని మనం రెప్పపాటు కాలమైనా చూసుకోగలిగితే మనం అందంగా ఉన్నట్టే!!” అన్న అనుభవం నా మనసులో ప్రతిధ్వనిస్తుంది. అందాన్ని నిర్వచించు అనగానే ఓ పది famous quotations మీ ముందు ఉంచగలను. కానీ పైన చెప్పింది మాత్రం నా మనసుకి చాలా దగ్గరైయ్యింది. ఈనాడు ఆదివారంలో వచ్చే ఒకానొక “ఇది కథ కాదు” లో అందానికే కొత్త అర్ధం ఇచ్చేలా ఉండే ఒక అమ్మాయి డైరీలో రాసుకున్న మనసది. ఆసిడ్ పడి పూర్తిగా కాలిపోయిన తన మొహాన్ని శస్త్రచికిత్స తర్వాత డాక్టర్లు చూసుకోమని అద్దం ఇస్తే.. చూసి భరించలేక అద్దాన్ని విసిరికొడుతుంది. ఆ రాత్రి తన డైరీని ఈ వాక్యంతో మొదలుపెడుతుంది. ఇది చదివి ఓ పదేళ్ళవుతుందేమో.. అయినా నా ఆలోచనలలో నిలిచిపోయింది.

ఊహాలోకాన్ని కట్ చేసి మనషులుండే ప్రపంచానికి వస్తే.. ఆఫీసులో ఎవరైనా కొత్తగా అమ్మాయి చేరిందంటే.. చాలా వరకు అబ్బాయిలు ముందు ఆ అమ్మాయిని చూస్తారు, నచ్చితే కాళ్ళవంక చూస్తారు.. పెళ్ళయ్యిందా లేదా అని. అలలు వచ్చి పాదాలను తాకి వెళ్ళిపోతుంటే.. ఏదో బాధ, ఆ బంధానికున్న వయసు క్షణికమే అయినా. ఆకర్షణ మొదలైన క్షణంలోనే ప్రేమించడం మొదలు పెట్టినా ఆమె వివాహిత అన్న మరుక్షణం వీరి గుండెలు ముక్కలవుతాయి. ఆ తర్వాత దాని సరిచేసే బాధ్యత నాలాంటి వాళ్ళ స్నేహితుల మీద ఉంటుంది. ఆకర్షించేంతగా లేకపోతే గొడవే లేదు.. ఆ అమ్మాయితో సఖ్యత కుదిరితే హాయిగా స్నేహితులు అయ్యిపోతారు. గౌతం రాసినట్టు.. “ఒక అందమైన అమ్మయితో ‘ఫ్రెండ్’ అనిపించుకోవటంకంటే ‘అన్నయ్య ‘ అనిపించుకోవటం మంచిది” అన్న సిద్ధాంతం నవ్వు తెప్పించినా అది నిజం. 🙂 ఇది అబ్బాయిల స్వగతమైతే, మరి అమ్మాయిలో?? మేమేది అంత త్వరగా బయటపడము కానీ ఎంచుమించు ఇలానే ఆలోచిస్తాము, ఆలోచించాల్సిన సందర్భాలు వచ్చినప్పుడు. పెళ్ళికి అతిముఖ్యం “ఈడు-జోడు” అనే కాంసెప్ట్ అని మాకూ తెలుసు. (ఇది నా అనుభవసారం మాత్రమే.. ఏకీభవించకపోయినా గౌరవిస్తారని ఆశిస్తున్నా!! There is no attempt to generalize, whatsoever!!)

ఎందుకో ఓ సాయంత్రం ఈ ఆలోచలన్నీ కొత్తగా మళ్ళీ పలకరిస్తుంటే.. ఈ టపాను రాసా. ఆ పది వాక్యాలకీ ఇప్పుడింత ఉపోద్ఘాతమా అవసరమా? అని అనకండి. పరిచయం చేసేంత గొప్పగా నేను రాయనూ లేదు. ఇప్పుడు మనం ఆ పది వాక్యాల గురించి మాట్లాడుకోవడమూ లేదు .. దానికి వచ్చిన స్పందన మాత్రమే ఈ టపా ఉద్దేశ్యం .

దిలీప్ కవితలను నేను బ్లాగులు చదువుతున్నప్పటి నుండీ చూస్తున్నాను. ఏదో హాయి కనిపించేది వాటిలో. తను నా రెండు టపాలకు వ్యాఖ్యానించాక ఆ అభిప్రాయం స్థానే ఒక కొత్త ఆశ మొదలయ్యింది. తన కవితలను, తక్కిన అందరి టపాలను కూడా, నా రచనలలోని అందాన్ని నాకు పరిచయంచేసినట్టుగా వివరించి చెప్తే బాగుణ్ణు అని అత్యాశ. ఈ టపాకు వ్యాఖ్యానిస్తూ.. “మనసు నమ్మలేనిదాన్ని మెదడు పరిహసిస్తుంది. అందుకని మనసు తనకి అరుదుగా దొరికే అవకాశాలని వదులుకోదు. ఇంకా తీవ్రంగా పరిహసిస్తుంది.” అంటూ నిత్యం మనలో జరిగే అంతర్సంఘర్షణని మాటల్లో చిత్రీకరిస్తూ ఇలా సాగించారు ” అనుభవించి, శోధించి, సాధించి ఒక సత్యాన్ని కనుగొంటుంది. ఆ సత్యం ప్రేమకి వ్యతిరేకం కాదు. ప్రేమ మీద మరింత నమ్మకాన్ని పెంచేది. ప్రేమని ద్విగుణీకృతం చేసేది. ప్రేమ యొక్క అసలు తత్వాన్ని బయటపెట్టేది. మనిషిని స్వయం ప్రకాశం వైపు నడిపించేది. తనని ఒక గొప్ప ప్రేమికురాలి(ప్రియుడి)గా చేసేది. అది తెలుసుకోగానే మనసు ప్రేమ కోసం పరితపించడం మానేస్తుంది. కానీ ఆ స్థితిలో ఇంకా తోడు కోసం పరితపిస్తూనే ఉంటుంది. ఆ తోడు నుండి ప్రేమని ఆశించడానికి కాదు, పొందడానికి కాదు. ఆ తోడుకి ప్రేమని పంచడానికి!” నా మనసులో ఎంత ప్రేమ ఉందంటే.. నీకివ్వకుండా ఉండలేను అనే భావం.. నాకైతే అనిర్వచనీయమైన అనుభూతి కలిగింది. అలాగే దిలీప్ నా “చివరిప్రేమలేఖ” కు ఇచ్చిన వ్యాఖ్య కూడా ఆలోచింపచేసేట్టుగా ఉంటుంది.

ఇక భావకుడన్ గారి విషయానికి వస్తే.. వీరూ అసాధ్యులే!! వీరు నా చివరి ప్రేమలేఖకు ఇచ్చిన వ్యాఖ్యాను గమనిస్తే.. చాలా subtleness తో కూడిన ఆ లేఖ రాసిన అమ్మాయి psycheని నా ఊహలనుండి తన అక్షరాలుగా దిగుమతి చేసారు. అందమే ప్రేమకు తొలి మెట్టు అంటున్న నన్ను ఈ క్రింది కవితతో హెచ్చరించారు. ఇది వారి కవిత, న్యాయంగా వారి బ్లాగులో ఉండాల్సింది. మీరంతా వారిని మెచ్చుకోవాలి. అయినా ఒక అందమైన కవితా, అందులోని జీవితం ఒక మూల వ్యాఖ్యగా మాత్రమే మిగిలిపోకూడదని.. ఇక్కడ మళ్ళీ రాస్తున్నాను. నాకు తెలిసిన పాఠం మీతో పంచుకోవాలనే ఈ ప్రయత్నం. అసందర్భంగా అనిపించినా ఇక్కడే చెపేస్తా.. మీరు తెలుగు బ్లాగులు రాయని వారైతే ఇప్పుడే మొదలు పెట్టండి. రాసేవారైతే ఇంకా రాయండి. మనసులో ఉన్న ఎంతటి భావాన్నైనా ఓ నాలుగు తెలుగు ముక్కలలో రాసేయ్యండి. మీరు అందంగా రాయలేకపోయినా ఫర్వాలేదు. నా తెలుగుతోనే నేను ప్రయత్నిస్తున్నాను.. నన్ను చూసి ధైర్యం తెచ్చుకోండి 🙂 అటు తర్వాత అందులోని అందాన్ని, ఆనందాన్ని, ఆవేదననీ అర్ధం చేసుకునేవారు, అర్ధం చెప్పేవారు బోలేడుమంది. ఈ బ్లాగ్ ప్రపంచంలో జీవిస్తే కేవలం భాషేకాదు, భావం, భావుకత, అర్ధం అంతరార్ధం అన్నీ నేర్చుకోవచ్చు. ఓ జీవిత కాలం సరిపడా అనుభూతులను పోగు చేసుకోవచ్చు.

భావకుడన్ గారు: నచ్చితే వ్యాఖ్యగా, నచ్చకపోతే సూచనగా స్వీకరించమన్నారు. జీవితాన్ని నేర్పిస్తుంటే కాదనగలనా?? అందునా… I’m a very good girl, said me all teachers, you see!! 😉

కవిత: “జాగ్రత్త మిత్రమా”

చెత్తకుండిలో మనసు
అబ్బాయిల బెరుకు
సంసారపు సొగసు
దానిలో ఒడిదుడుకు

తెలిసిన వో మనసూ
“అందం చూసే వాళ్ల కళ్ళల్లోనే”
మరిచావే ఈ మాటను
చిన్నబుచ్చకు నిరీక్షణను

అభిరుచులు కలిసిన తొడు
బంగారానికి తావి అద్దేను
అది లేని జత కూడేవా
పిచ్చొని చేతిలో మొగలి పువ్వేనూ

సామాజికతకు, అధైర్యానికీ,
నిరాశకూ నిస్పృహకీ
తల ఒగ్గి సర్దుకుపోయావా
జీవితమంతా అంతేనూ

మన కనకపు విలువను
కొలిచే కంసాలి తప్పక ఉండేను
కావలసినదంతా తన కొరకు
వేచి చూసే గుండేనూ

కాదని సర్దుకు పోయావా
జీవితాంతం ఇక అంతేను
విసుగు చెంది ఆపావో
“సగటు మనువు”లో పడ్డట్టే

స్ఫందించే మనసూ
అది పొందే భావుకత
ఇవన్నిటికీ “సగటు మనువు”
కర్కసమైన గొడ్డలి పెట్టే

ఇది చదివాకా “ప్రేమించే హృదయానికి ప్రణమిల్లవే.. మనసా ప్రణమిల్లవే..” అనే “ఋతురాగాలు” (బంటి సంగీతం) సీరియల్ లో పాట పదే పదే పెదవి పై ఆడుతోంది. అంతర్జాలంలో ఈ పాట ఆచూకీ తెలిపిన వారికి “మనసు తీరేంత ప్రేమ కలుగుతుంది”. 😉 కనిపిస్తే చెప్పరూ.. ప్లీజ్!!

అద్దరగొట్టే బ్లాగర్లే కాదు, బెదరగొడుతున్నా చదివి ఆదరించే “కమ్మెంటర్లు” ఉన్నారని నిరూపించే బ్లాగ్లోకానికి ఓ జై కొడుతూ.. సెలవు!!