అల్లరా.. నేనా??

“కాలేజ్ స్టూడెంటా.. నేనా??..” అనే సంతూర్ ఆడ్ గుర్తొంస్తుందా?? రావాలి మరి! అసలు నా బ్లాగుకి ఏమాత్రం సూటవ్వని జ్ఞాపకాలనే.. ఏదో.. అలా అలా రాసి తప్పించుకున్నాను కానీ.. ఇప్పుడు అల్లరి అంటే పూర్తిగా చేతులెత్తేయాల్సిందే!! ఇప్పటికిప్పుడు.. అణు ఒప్పందం మీదో.. చిరంజీవి పార్టీ విషయమో.. లేక ఏదో తెలుగు సినిమా చూసి మరీ సమీక్ష రాయడమో తేలిక కానీ.. అల్లరంటే అస్సలంటే.. అస్సలంటే అస్సలు ఏమీ లేదనిపిస్తుంది.

“అబ్బా ఎప్పుడూ మనుషుల మొహం మీద తిరుగుతూ ఉంటావు.. వచ్చి నా తల మీద కూర్చో సరిపోతుంది” అని నాకు మూడేళ్ళ వయస్సులో విసుక్కుంటున్న పక్కింటి ఆంటీ తల మీద కాలుపెట్టా, నిజంగా కూర్చోటానికి.. ఇది అల్లరి కాదు..  పెద్దల మాట తు.చ తప్పకుండా పాటించడం.

“దేవుడా.. దేవుడా.. వీళ్ళ అమ్మగారికి కూడా.. మా అమ్మకి వచ్చినంత జ్వరం త్వరగా వచ్చేసి.. ఆసుపత్రిలో ఉండేలా చూడు, ఇంకొన్ని ఎక్కువ రోజులు.. దేవుడా. అప్పుడు నేను కూడా కిరణ్ కి అమ్మ చేత అన్నంలో చారు పెట్టిస్తాను” అన్న ప్రార్ధనలో..  అల్లరా?? నో వే!!

“గుడియా రాణీ.. యె హై చాక్లెట్ ఆప్కెలియె.” అంటూ ప్రతీ సారి నాకోసం ఎక్లెర్స్ తెచ్చే అంకుల్ ఇచ్చిన తాళం చెవులు గోడవతలకి ఎందుకు విసిరేసా?? అల్లరి కాదు.. ఒక చాక్లెట్ కోసం..  బంగాలీలు చేపల వేపుడు చేసేటప్పుడు వచ్చే వాసనను భరించడం.. తగదు. చిన్ని చిన్ని వాటికి మోసపోయి.. పెద్ద కష్టాలు కొనితెచ్చుకోకూడదని.

“మీ వంట్లో అంతా నీరేనట.. రక్తం తక్కువట.. డాక్టర్ అంకుల్ చెప్పారు.. నేనోసారి కట్ చేసి చూద్దున్నా.. ప్లీజ్” అంటూ ఒక బ్లేడుతో “నీరు” పట్టి కదలలేక ఉన్న ఆవిడ చూట్టూ తిరగడాన్ని.. చిన్న పిల్లల్లో ఉండే సహజమైన జిజ్ఞాస అనాలి అంతే.. అల్లరంటే ఎలా??

“ఇది జనరల్ సీటండీ.. మేము కూర్చోవాలి…మీరెళ్ళి లేడీస్ సీటులో కూర్చుంటారా.. దయచేసి” అని మర్యాదగా అడిగిన అబ్బాయిని.. “ఇక్కడ మేమెందుకు కూర్చోకూడదు.. “ఓన్లీ ఫర్ మెన్” అని రాసుందా?? అవి లేడీస్ కి మాత్రమే.. ఇవేమో ఎవరు ముందొస్తే.. వారివి.. వీటినందుకే జనరల్ సీట్స్ అంటారు” అని దబాయించిందే కాకుండా.. అప్పటికే నేను దిగాల్సిన స్టాపు వచ్చేసిందన్న కంగారులో.. హీల్స్ తో ఒకసారి తొక్కి.. నా బాగుతో కొట్టాను. దీన్ని అల్లరనరు.. “బాబూ.. అన్ని వేళలా “అంత” మర్యాద పనికిరాదు” అని ఒక క్లాసు మాత్రమే!!

క్లాసు జరుగుతున్నప్పుడు నేను గనుక వెన్నక్కి తిరిగి చూసానో.. అమ్మాయిలంతా గాజులు తీసి ఎవరికి తెలీకుండా.. మొదటి వరుసలో కూర్చున్న నా వరకూ “పాస్” చెయ్యాలి. అప్పుడు నేను వాటంన్నింటినీ ఒకే చేతికి వేసేసుకుని.. అసలు అక్కడ సర్ చెప్తున్న విషయాన్ని రాసుకుంటున్నా లేకపోయినా.. ఒక eraser తీసుకుని.. గట్టి గట్టిగా పేపరు మీద రుద్దుతూనో.. కావాలని చేతులు ఆడించడమో.. గాజుల గలగలకి క్లాసుతో పాటు మాస్టారూ కూడా నా వంకే తదేకంగా చూసే వరకూ.. ఊ..హూ.. అల్లరి అనకూడదు. “సర్.. ఇవ్వాల్టికి ఆపేయండి.. saturated!!”  అని గాజుల ద్వారా చెప్పించడం!! అన్ని వేళలా మాటలతో పనులు కావు సుమా!!

నాకు కాలేజీలో ఉండ బుద్ధి కాకపోతే.. నేనుండను.. ఇంకెవ్వరినీ ఉండనివ్వను. నేను తయారుచేసిన “బంకు (bunk) శాసనాలు” ఇంకా మా కాలేజీ బెంచీల మీద ఉండచ్చు. నేనే సచిన్ ఆట చూడడానికో.. ఈ ప్లానయితే.. పాపం.. మిగితా వారో!! అందుకని.. కాంపస్ దాటకా.. ఎవరెవరు ఏమేమి చేయాలో.. కూలంకషంగా చెప్పేదాన్ని. ఇది.. ముమ్మాటికే అల్లరే అంటూ.. మా “ప్రభుదేవా” కొంచెం గొడవపడ్డాడు ఏకంగా హెడ్ తో!! “మేనేజిరియల్ ఎకనామిక్స్” (dry..no.. driest subject) కూడా శ్రద్ధగా వినడమే కాక.. అదొక ఉత్సాహభరితమైన క్లాసన్నట్టుగా వాతావరణాన్ని క్రియేట్ చేసే నేను.. అల్లరంటే.. ఎవరు నమ్ముతారు?? పాపం.. ప్రభూ..

“అమ్మో.. హెచ్.ఓ.డీ ముందే విజిల్ వేసావా?? అంత అల్లరా?” అని అడుగుతారు నన్ను జనాలు. అది అల్లరి కాదు.. అక్కసు!! క్లాసులో ఉన్నవారందరినీ ప్రశ్న అడిగినప్పుడు.. ఆడపిల్లలేటూ దీనికి చెప్పలేరన్నట్టుగా.. అబ్బాయిల వంకే.. ఓ చిరునవ్వు విసురుతూ.. “పేరు చెప్పద్దూ.. చేసి చూపండి” అని అడుగుతుంటే.. కోపంలో.. ఆవేశంలో.. కంగారులో.. ప్రశ్నకు బదులైన “విజిల్” వేసేసాను. ఏం చేస్తాను మరి??

నేనేదో బుంగ మూతి పెటుకుని కూర్చున్నానని.. “దా ఆడదువూ.. నువ్వు కూడా” అని పిలిచారు. నాకు తోచినట్టు ఆడతుంటే.. “అలా కాదు.. ఇలా” అంటూ ఆట నేర్పించారు. ఇప్పుడు నేర్చుకున్న ఆటతో వారిని ఓడించకపోయినా.. ఒక పాయింట్ నెగ్గినవెంటనే.. రెండు చేతులూ.. నడుము దగ్గర పెట్టుకుని మరీ విరగబడి నవ్వే నేను.. అల్లరి చేస్తున్నానా?? కాదు కాదు.. అలా చేయటం వారికిబ్బంది అని తెలిసినా, “గురువులను ఇబ్బంది పెట్టేంతగా నేర్చుకునేవారే సరియైన శిష్యులు” అని నిరూపిస్తున్నా,, అంతే!!

Good girls are the ones who are caught least.. అన్న లెక్క ప్రకారం.. నేనూ.. “I’m a very good girl, said me all teachers” పాట ఆపకుండా పాడుకోవచ్చు!!

అలా కాకపోతే.. మాంఛి నిద్రలో ఉన్న చిగురుటాకు మీదకి తుషార బిందువు చేరితే .. అది అల్లరి అవుతుందా?  మనమెటు పోతే అటే వచ్చే చందమామ.. అప్పుడప్పుడూ.. మబ్బుల వెనుక దాక్కుంటే అల్లరి చేస్తునట్టా?? చక్కగా తలదువ్వుకుని.. అలా బయటకు వెళ్ళగానే.. గాలి వల్ల కురులు మన మాటవినకపోతే.. ఎవరిది అల్లరి.. గాలిదా, జుట్టుదా?? చిన్ని చిన్నిగా వస్తూ కవ్వించే వాన చినుకు.. బయటకి రాగానే.. ఒక్కసారిగా పూర్తిగా ముంచేస్తుందే.. మరి అదో? వస్తున్నా.. వచ్చేస్తున్నా అంటూ ఊరించే అల.. ఇలా వచ్చి అలా వెళ్ళిపోవటం.. అల్లరి ఆ?? వస్తున్న కన్నీరును ఆపుకుంటూనే నేస్తం చెప్పిన మంచి మాటకు పెదాలపై నవ్వు వచ్చేస్తే అల్లరేనా?? ఒక్కో పాట వినగానే.. యదంతా గిటారై మోగుతుందేల.. అల్లరా?? ఇన్ని అనుమానాలతో.. ప్రశ్నలతో.. అల్లరి గురించి నేనేం రాయను చెప్పండి. అందుకే.. “అల్లరంటే.. అల్లరి” అస్సలు లేదనీ.. అస్సలంటే అస్సలు లేదని చెప్పేస్తున్నా.  నేను అర్జెంటుగా నా ఊహల్లోకి వెళ్ళిపోతున్నా!! 😉