….

ఈడు అయిపోతున్నా పెళ్ళికాని ఆమె ఊసు రాగానే అందరూ నోళ్ళు నొక్కుకునేవారు. గుసగుసలాడుకునేవాళ్ళు. కొన్నిసార్లు ఆమెకూ, ఆమె కుటుంబసభ్యులకూ వినపడాలనే గొంతుపెంచి సణిగేవాళ్ళు. పెళ్ళి కాకపోవటానికి బలమైన కారణాలు చూపించలేక, పెళ్ళి చేయలేక ఆమె ఇంట్లో వాళ్ళంతా మానసిక క్షోభ అనుభవిస్తూ ఉన్న సమయంలో..

అతడి ఊహే భరించలేని ఆమె ముందుకు ఓ సాయంకాలం వచ్చి కూర్చొని సూటిగా ఆమె కళ్ళల్లోకి చూశాడు. ఏదో ధ్యాసలో ఉన్న ఆమె ఆ కళ్ళల్లోకి చూసింది. అవి మామూలు కళ్ళు కావు. అందులోని అయిస్కాంతపు శక్తి ముందు ఆమె నిలువలేకపోయింది. పరవశురాలయ్యి అతడికి అన్నీ సమర్పించుకుంది.

ఇంత జరిగాక ఇంక దాచటం ఎవరి తరం? గుండె రాయి చేసుకొని ఆమెను అతడితో సాగనంపటానికే సంసిద్ధమయ్యారు. కొత్తబట్టల్లో ఆమె కడిగిన ముత్యంలా ఉంది. తల్లిదండ్రులు బావురుమన్నారు. అన్నాళ్ళూ నోరుజేసుకున్న ఊరు-వాడ, ఆమె అప్పగింతల్లో కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకున్నారు. “మూణ్ణెళ్ళు తిరక్క ముందే శుభవార్తతో మళ్ళీ రావే” అని ఆటపట్టించే వీలే లేదుగా మరి.

అలా ఆమె వెళ్ళిపోయింది, అతడి వెంట… తిరిగిరాని లోకాలకు.