Yours Maid-ly

అది అతని గది!

ఆరడుగుల కాయం సోఫాలో పట్టక కాళ్ళూ, చేతులూ బయటకు వచ్చేశాయి ఉన్నాయి. వెలికిలా పడుకొన్న అతడి పొట్ట మీద చదువుతున్న సినిమా మాగజైన్ బోర్లా పడుకుంది. టివిలో ఫాషన్ టివి నడుస్తుంది. ఎవో పాటలూ గుసగుసలాడుతున్నాయి, జారిపోయిన ఇయర్ ఫోన్స్ లోంచి.

కాలింగ్ బెల్ మోగింది.

మళ్ళీ మోగింది. వెళ్ళి తలుపు తెరిచాడు. ఎదురుగా శృతి. దెబ్బకు నిద్ర ఎగిరిపోయింది. చెదిరిన క్రాఫూ, మసిబట్టలా ఉన్న చొక్కా, దారాలు వేలాడుతున్న నిక్కరూ స్పృహకు వచ్చాయి. తెగ ఇబ్బంది పడిపోయాడు.

కాలింగ్ బెల్ మళ్ళీ మోగింది. శృతి పోయి,  మెలకువ వచ్చింది. దానితో పాటు విసుగూ, కోపం కూడా! ఆగిన బెల్‍లాగానే విసవిసగా నడుస్తూ తలుపు తెరిచాడు.

భుజాన ఓ జోలి వేసుకొని, భూతద్దాల్లాంటి కళ్ళద్దాలతో నల్లగా, లావుగా ఉన్న అమ్మాయెవరో ఉంది తలుపు తీసేసరికి. చూసీ చూడగానే “అవసరం లేదు.” అని తలుపు వేసేశాడు.

రెండడుగులు వేశాడో లేదో, మళ్ళీ బెల్ మోగింది. విసురుగా తీశాడు తలుపు. అతడేదో అనేలోపే ఆమె “మె ఐ లవ్ యూ సర్!” అంది. నిద్రమత్తులోనూ గుడ్లప్పగించి చూశాడు. “ఒక్కసారి ఛాన్స్ ఇచ్చి చూడండి సర్! ఇంకెవరూ ప్రేమించలేనంతగా మిమల్ని ప్రేమించిబెడతాను. ప్లీజ్..ప్లీజ్” అంటూ తెరిచిన తలుపు సందులోకి దూరిపోయింది. అతడు తలుపు ఇంకా తెరచి, వెనక్కి జరగాల్సి వచ్చింది.

“నాకవసరం లేదండి. మీరు వెళ్ళచ్చు!” అన్నాడు అయోమయంగా.

“అలా కాదు సార్! ఒక్క ఛాన్స్. మీరే చూడండి. నచ్చకపోతే వెళ్ళిపోతాను.” అని ఏడుపుగొంతుతో అర్థించింది. అతడికున్న అతి పెద్ద బలహీనతల్లో మొదటిది – ఆడవాళ్ళ కన్నీరు. పెద్ద, పిన్న అన్న తేడా లేదు; ఆడవాళ్ళ ఏడుపు అంటే అంతే, కరిగిపోతాడు.

“సరే. మీకు నచ్చకపోయినా, నాకు నచ్చకపోయినా మీరు వెళ్ళిపోవాలి.” అంటూ ఆమెను పూర్తిగా లోపలికి రానిచ్చాడు. తన నచ్చటం వరకూ రానేరాదని, ఆమే పారిపోతుందని నమ్మకం. ఏమీ కానట్టు వెళ్ళి మళ్ళీ పట్టని సోఫాలో పడుకున్నాడు.

అతడు లేచేసరికి గదంతా మారిపోయింది. చిందరవందరగా పడున్న పుస్తకాలూ, పేపర్లూ, డివిడిలూ అన్నీ చక్కగా సర్ది ఉన్నాయి. తాగి పారేసిన బీర్ బాటిళ్ళను అందంగా అమర్చి, కిటికీ నుండి వస్తున్న వెలుతురు పడేలా పెట్టింది. వాటినుండి రంగురంగుల కిరణాలు వెలవడుతున్నాయి. బిర్యాని వాసన గుప్పుమన్న గదిలో అగరబత్తి వాసన వస్తోంది. ముతక వాసన వచ్చే బట్టలన్నీ ఇస్త్రీతో పెళపెళాడిపోతున్నాయి. చివరకు వేసుకున్న బట్టలు కూడా! ఎక్కడో మూలన పడేసిన కీబోర్డు మళ్ళీ ఎదురుగా వచ్చింది, తళతళాడుతూ. ఇవ్వన్నీ చూసి అతడికి ముచ్చటేసింది. మతి కూడా పోయింది. చిరాగ్గా ఉన్న గదిని, పరాగ్గా ఉండే తనని భరించలేక పారిపోతుందని అనుకున్నాడే! ఇప్పుడెలా?! ఆలోచిస్తున్నాడు.

ఇంతలో మళ్ళీ కాలింగ్ బెల్ మోగింది. వెళ్ళి చూశాడు. ఎదురుగా శృతి! తలుపు పూర్తిగా తెరవకుండా ఈ పిల్ల ఎక్కడుందా అని కలియజూసాడు గది మొత్తం. దాక్కుంటున్నానంటూ సైగ చేసి ఆమె కనిపించని ఓ మూలకి వెళ్ళిపోయింది.

తలుపూ, అతడూ శృతిని సాదరంగా ఆహ్వానించారు.

“వావ్! నిన్ను సర్ప్రైజ్ చేద్దామని వచ్చాను. నాకే నమ్మలేనంత ఆశ్చర్యంగా ఉంది. రియల్లీ! బాచలర్స్ గదంటే ఎంత చిరాగ్గా ఉంటుందనుకున్నాను.

“ఐటి జాబ్ అంటే వీకెండ్ మొత్తం మొహం వాచినట్టు నిద్రపోతుంటారుగా! నువ్వు కూడా పడుకొని ఉంటావ్ అనుకున్నా! నైస్.

“ఇన్ని బీర్ బాటిల్స్.. ఐ నో! ఫ్రెండ్స్ కొందరు అర్థం చేసుకోరు. వీటిని మీ “మెయిడ్” సర్దిందా, ఇంత బాగా? క్రియేటివ్.

“ఏంటిది? కీబోర్డ్ వాయించటం వచ్చా? గ్రేట్! ఐ లవ్ థిస్.

“పద.. అలా బయట తిరిగి వద్దాం!”

అలా బయటకు వెళ్ళిన వాళ్ళు మళ్ళీ ఆ గదికి తిరిగిరాలేదు.

ఆమె కూడా ఆ మూల నుండి బయటకు రాలేదు. గదిలో తక్కినవాటితో పాటు ఆమెకూ బూజు పట్టేసింది. శుభ్రం చేసే అలవాటు అతడికి ఎటూ లేదు.

ఇప్పటికీ అది అతడి గదే! కానీ ఆ మూల మాత్రం ఆమెది.