నాకింట్లోనే భయం వేస్తుంది.. డాడ్!!

చాలా ఆలోచనాత్మక సిద్ధాంతాన్ని,మన సమాజంలో పెరుగుతున్న టెర్రరిజాన్ని ఆధారంగా ఒక చిన్న వ్యక్తిగత ధృక్పధంతొ,ఒక ఘటనలా చెప్పడం చాలా మంచి ప్రయోగం.

మణిరత్నం సినిమా చూసినట్లుంది. ఎక్కడో ఉన్న కాశ్మీర్ సమస్యని ఒక కుటుంబకథలో అదీ ఒక భార్యాభర్తల నడుమ జరిగే ప్రేమనడుమ ‘రోజా’ సినిమాలో చూపించి, ఆ సమస్యకు మానవదృక్పధాన్ని అందించినట్లుంది నీ చిట్టికథ.

I simply liked it. ఇంకాలోతుగా ఆలోచిస్తే మరిన్ని interpretations వస్తాయనుకుంటా!

LikeLike

ఈ వారం అంతా.. తీవ్రవాదులూ, బాంబు బ్లాస్టులూ, భయంకరమైన ఫోటోలూ, అవీ చూసేనేమో నాకూ మా ఆఫీసుకెళ్ళే రూట్ కాకుండా రైతు బజారుకి వెళ్ళాలన్నా.. ఫింగర్స్ క్రాస్డ్ అనుకుంటూ వెళ్తున్నా. ఎన్ని బాంబుదాడులు జరిగినా కన్విక్టెడ్ ఎవరూ లేరు. నర హంతకులు లూస్ గా మన తో పాటే తిరుగుతున్నరు అంటే భయమే మరి.

ఈ రోజే సోమాజి గూడ వెళ్ళేను. బేగంపేట్ లో రెండు ఫ్లయ్ ఓవర్లనుంచీ ట్రాఫిక్ జాం! ఎన్నో వాహనాలూ, అందరో మనుషులూ.. పక్కనెళ్ళే ట్రాఫిక్ నుంచీ ఎవరన్న గ్రైనేడ్ విసిరితేనో – ముందు వెళ్తున్న హెచ్.పీ సిలిండర్ల వేను పేలితేనో – అని భయం వేసింది. చీ చీ ! ఏమీ కాదులే! అని నన్ను నేనే సర్దుకున్నాను.

మీ పోస్ట్ చూసేకా.. భయం లేకపోవడం ధైర్యమా.. భయాన్ని జయించడం ధైర్యమా తెలుస్తూంది. బాగా రాసేరు పూర్ణిమా. మంచి ఊహలు ఊసులయ్యి – బోల్డన్ని విషయాలు చెప్తున్నాయి.

LikeLike

Just wonderful!

“Absence of fear is not courage.”

Right. And fear in us adds courage to our enemy. Indirect గా మన సత్రువుకు మనమె సహాయం చేస్తున్నాం అన్నమాట మనల్ని గెలవటానికి. ఒక్క నిమిషం ఊపిరి బిగపట్టి ఒక్క అడుగు ముందుకేస్తే ఆ భయమే మనల్ని [మనలో ధైర్యాన్ని] చుసి పారిపోతుంది.

ఇక గదిలో బంధించి హింసిస్తే పిల్లైనా ఎదురుతిరుగుతుంది. కాబట్టీ ఇక్కడ బలం కంటే ‘ఆత్మ బలం’ ముఖ్యం.

Well done! Purnima

LikeLike

నేటి మన దేశ సామాజిక దుస్థితికి అద్దం పడుతోంది మీ చిట్టి కవిత.ప్రతి ఒక్కరి భయాందోళనలను ప్రతిభింబిస్తోంది.

LikeLike

చాలా బాగా చెప్పారు.

LikeLike

చాలా బాగుంది. ధైర్యం అంటే భయం లేకపోవటం కాదు భయాన్ని జయించటం నిజంగా చాలా బాగా చెప్పారు. టపా అదిరింది .

LikeLike

పూర్ణిమా,
ఎందుకో తెలీదు,కళ్ళల్లోకి నీళ్ళొస్తున్నాయి. నిజం! నిజమే, మరుక్షణం ఏం జరుగుతుందో తెలీకపోవడం జీవితం. మరుక్షణం చచ్చిపోతామేమో అనే భయంతో రోజూ బతకటం…మరి ఇదేమిటి? సూరత్ ని టీవీ లో చూసినప్పటినుంచీ రోడ్డు మీద వెళుతూ వెళుతూ చెట్ల మీద కూడా చూడాలన్నంతగా కాన్షస్ నెస్, కాదు కాన్షస్ నెస్ కాదు, మరేదో కలుగుతోంది. నలుగురు నడిచే చోట నడవాలంటే భయం! బాంబులు నలుగురున్న చోటేగా పొంచుంటాయి! అందుకే లక్షల మంది జనం మధ్య ఒంటరిగా, తప్పించుకుని తిరుగుతూ, కొత్తగా కనపడ్డ ప్రతి ఒక్కరినీ అనుమానిస్తూ.. మనల్ని మనం పోస్ట్ మార్టం చేసుకుంటూ…ఇదే నగరంలో జీవితం!

నేనూ గూర్ఖాని కాదు, నాకూ అనుబంధాలున్నాయి, ప్రాణంగా నన్ను ప్రేమించే మనుషులూ, నేను ప్రేమించే మనుషులూ ఉన్నారు. అందుకే నాకూ భయం వేస్తోంది.

భలే రాశావు! నీ టపాలన్నిటిలోనూ ఇది నన్ను బాగా కదిలించింది.

LikeLike

భయం, ధైర్యం రెండు పక్క పక్కనే ఉంటాయి, చీకటివెలుగుల్లాగా. మన ఇంట్లోనే మనకు భయం వేస్తుందంటే తప్పెవరిది? పిల్లిని ఇంట్లోకి రానిచ్చిన మనదా? భయం లాంటి ఎలుకని ఇంట్లో దాచుకొన్న మనదా? ఎవరిదీ తప్పు?
బాగా రాశారు.

LikeLike

కొన్ని questions and opinions….

పిల్లి – ఎలుక పోరాటం అనేది question of survival and also అది ప్రత్యక్ష యుద్దం. కాని ఇక్కడ terrorists (వాల్లని terrorists అనాలా వద్దా అనేది కూడ questione..) చెస్తుంది mostly purely purpose of life మారిపోయింది (purpose of life and survival అనే వాతికి చాల difference వుంది అని నా అభిప్రాయం). and also ఇక్కడ జరుగుతున్నది ప్రచ్చన్న యుద్దం. so పిల్లి – ఎలుక పోరాటంతొ సంబందం లేదు అనేది నా అబిప్రాయం and once we start relating both, we end up giving new definitions to things happening.

ఇక పుర్నిమగారికి పాటకులకి కొన్ని ప్రశ్నలు…
ఇక భయాన్ని కాస్త పక్కన పెట్టి ఇంతకీ దీనికి solution వుందా??
ఒక వేల వుంటే… solution ఎంటి? ఈ పోరాటం ఈ రోజు మొదలయిందా?? ఇన్ని వందల సవత్సరాల పోరోటానికి solution కనుక్కోక పోవడానికి మన పూర్వీకులు ఏమైనా పిచ్చివాల్లా? లెకుంటే ఇంకేదైనా కారణం వుందా??
ఒక వేల solution లెకుంటె ప్రస్తుత కర్తవ్యం ఎంటి?

— Vamsi

LikeLike

ఈ మద్య కలర్స్ చానల్‌లో “ఖతరోంకి కిలాడి” అని ఒక ప్రొగ్రాం వస్తుంది. అందులో ప్రముఖ మోడల్స్ కొంతమంది పాల్గొంటున్నారు. వారి స్లోగన్ “జో ఢర్‌గయా ఓ ఘర్ గయా”.
భయానికి మరో పేరు “ఫోభియా” అన్ని భయాలు ఒకేలా వుండవు. కొన్ని భయాలు వంశపారంపర్యగా వస్తాయట. కాని నిత్యం నడుస్తున్న దారిలో కళ్ళెదుటే జరిగేవాటికి జీవనం భయమయం అయినప్పుడు జీవితం ధైర్యానికి కొత్తనిర్వచనాల్ని వెతుక్కోవలసిందే.
—-

నాకింట్లోనే భయం వేస్తుంది.. డాడ్!!
టపా చదివిన తర్వాత మీతో పంచుకోవాలనిపించి ఈ కొన్ని మాటలు

—
ఇంటర్మీడియెట్ చదువుతున్న మా అమ్మాయిలు అప్పుడప్పుడూ ఎదోరకమైన భయంగురించి చెబుతానేవుంటారు.
వాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నట్టే అనిపించింది.

—
సంభాషణాత్మకంగా కథను నడిపించడం గొప్పటెక్నిక్ అనిపిస్తుంది నాకు. అందులోనూ ఫోనులో మాట్లాడుతూ కథను నడిపించడం, వర్తమానంలోంచి గతంలోకి, గతంలోంచి వర్తమానంలోకి సమాజాన్ని, విషయాన్ని నడిపించడం. అందులో విజయవంతమైన కథనంగా చెప్పవచ్చు.
—
పూర్ణిమకు అభినందనలు

LikeLike

కథ ఎత్తుగడ – సంభాషణలో కథ – అమ్మాయి భయం -కరుణ రసం -భయం – నడిపించిన తీరు చాలా బావుంది. అభినందనలు పూర్ణిమా.

LikeLike

మా రంగయ్య తాతని ఎలకా పిల్లి సంఘటన మీదే అడిగాను. పిల్లిని తోలుదాం అని. దానికి ఆయన ఎం చెప్పాడో తెలుసా! “చూసింది కన్ను. నువ్వుతోలాల్సింది చేత్తో. చెయ్యి చూడ లేదు. కనుక దానికి సంబంధం లేదు.”

ఇప్పుడాయన బ్రతికుంటే నేను అడుగదలుచుకున్న ప్రశ్న… “తాతా! బాంబు పడితే నువ్వేదుకు పరిగెడుతావు? ఆ భీభత్సాన్ని చూసింది కన్ను. కానీ పరిగేట్టాల్సింది కాలితో కదా. కానీ అది చూడలేదు. దానికి సంబంధం లేదు కదా?”

పూర్ణిమ గారికి: ఒక చిన్న డౌట్. తీరుస్తారనుకున్తున్నాను. మరి పిల్లి ఆకలి ఎవరు తీరుస్తారు? మనమే పాలు పోస్తే పోలా ఎలకని విడిపించి?

LikeLike

చివుకుల గారు: మీ కమ్మెంట్ చూసి ఎంతగా సంతోషించానో చెప్పలేను. మీరన్న ఆ “ఎక్కువ”లే మన ఈ పరిస్థితికి కారణం అనిపిస్తుంది ఒక్కోసారి. అవును, మన దేశం అంటే మనకెంత ఇష్టమూ అంటే పక్కదేశాల వారి ఊసుకి కూడా ఉలిక్కిపడేంత. మన దగ్గర ఏం జరిగినా ఎవరో పన్నిన కుట్రగా అభివర్ణించడం ఎందుకో నాకు చాలా సార్లు అర్ధం కాదు. నిజమే, మనకి హాని జరిగే అవకాశాలు లేకపోలేదు, కానీ అందుకని తగు జాగ్రత్తలు తీసుకోకుండా, ప్రతీ సారి “నింద” కార్యక్రమం, ఒక్కోసారి విసుగు కలిగిస్తుంది.

అభిమాన్నాని గానీ, ప్రేమని గానీ, మనిషిలో అసలు మంచి భావాలుగా పరిగణిస్తాము. కానీ అవే హద్దులు దాటితే విపత్కర పరిస్థితులు ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుంది. మీ వ్యాఖ్య చదివాకా ఓ టపా రాయాలనిపిస్తుంది. వీలు చూసుకుని తప్పకుండా రాస్తాను త్వరలో!!

నా కంటెంట్ లో చాలా ఆలోచనలకి స్కోప్ ఉంది. అందులో మీ ఆలోచనలు అతికినట్టు సరిపోతాయి. పంచుకున్నందుకు సంతోషం!!

సుజాత గారు: ఆ “ఏదో” ఏంటో చెప్పండి ప్లీజ్.. నన్నూ అదే వెంటాడుతుంది. లుంబినీ పార్కులో ఆ షో మొదలెట్టిన మొదటిరోజు, ఓపెనింగ్ కి నేనక్కడ ఉన్నా. ప్రతీ క్షణాన్ని ఎంజాయ్ చేశా!! మరలా పోయిన నెల వెళ్ళా, కానీ ఈ సారి మీరన్న ఏదో నన్ను తరిమింది. నిలవలేకపోయా అక్కడ!! ప్రతీ క్షణం ఆ ఆలోచనలే, ఇప్పుడిక ఇక్కడ ఏదో జరిగిపోతుందేమో అన్న అనుమానమే!!

నిజమే… ప్రేమించే మనుషులు, ప్రేమిస్తున్న మనసులు మన భయాన్ని ఇంకా ఎక్కువ చేస్తున్నాయి ఏమో!!

LikeLike

వంశీ గారు: మీరన్న రెండు యుద్ధాలకీ పోలిక లేదు, ఒప్పుకుంటా!! ఒకటి ఎంత సహజమో, మరోటి అంత స్వార్ధము. మరి నేన్నెందుకు పిల్లీ, ఎలుకలని ఉదహరించాను? వాటి యుద్ధాన్నికి, అసలు మనకు భయం కలిగిస్తున్న యుద్ధానికి ఒకే ఒక పోలిక ఏంటంటే, ఒక ప్రాణి మరో ప్రాణి ద్వారా చంపబడడం. కారణం ప్రకృతి విధానమైనా పిల్లి ఎలుకను చంపుతుంది. సింహం జింకను చంపుతుంది. ఇది సహజమే!! కానీ అది జరిగేటప్పుడు చూస్తే సహజమే అని తెలిసినా “అయ్యో” అనిపించచ్చు!! చంపుతున్న పాణి మీద కోపమో, చంపబడుతున్న జీవి మీద కాస్త జాలి అనిపించే అవకాశం లేకపోలేదు. ఇందులోని పాత్ర అలాంటి సంఘటను చూసి భయపడింది. సహజమైన పద్ధతిలో యుద్ధమే ఇంత భయానకంగా ఉంటే, అసహజంగా జరుగుతున్న దాడుల్లో ఇంకెంత “రాక్షసత్వం” ఉందో అనే భయం!! She knows cat is above rat in the food chain, but she is not able to come to terms why man and man at the same level, have to kill one another!! ఇది కేవలం ఆ ఒక్క అమ్మాయి (కాల్పనికమే) ఆలోచనా తీరు మాత్రమే!! జనరలైజ్ చేసే ఉద్ధేశ్యం లేదు. ఆ రెంటినీ ఒకటే చూపించే ప్రయత్నం కానేకాదు. ఇంకా చెప్పాలంటే పిల్లి మళ్ళీ ఆకలి వేస్తే గానీ ఎలుకను పట్టదు, కానీ మనిషి ఎప్పుడైనా ఏదైనా చేస్తాడు.

ఈ టపాలో నేను చెప్పాలనుకున్నదాంట్లో interpretations కి అవకాశాలు వదిలేశాను. If you had to overhear someone’s conversation, you’d assume and interpret in your own way. Right?? I wanted this to be that way!!

ఇక మీ మిగితా ప్రశ్నలు, వాటికి సమాధానం తెలిసుంటే నేనిలా కాల్పనిక కథనం ప్రయత్నించను. ఓ వ్యాసం రాసేదాన్ని, ఇలా, ఇందుకు, ఇప్పుడు అంటూ!! సమాధానాలు లేవు కదా అని దీన్ని పక్కకీ పెట్టలేము. కొన్ని ప్రాక్టికల్ పరిష్కారాలు ఆలోచించాల్సిందే!!

LikeLike

@వంశీ; టెర్రరిజం ఇప్పుడు పిల్లో ఎలకల చెలగాటంగానే మారి కొత్త అర్థాల్ని (new definitions) సంతరించుకుంటోంది. అంతర్జాతీయ ఇస్లాం టెర్రరిజం నేపధ్యంలో వారి చర్యలకు కాశ్మీరో,గుజరాతో కారణం కాదు. వారి మూల ఉద్దేశం ముస్లింలు కానివారందరినీ (కాఫిర్ లను) భయబ్రాంతుల్ని చెయ్యడం. ముస్లిం మతాన్ని సర్వవ్యాప్తం చెయ్యడం.ఈ రెండు ఉద్దేశాలూ ఒకదానికొకటి చాలా బలంగా పెనవేసుకున్నవే.

కాకపోతే, ఈ పరిణామక్రమంలో కొందరు ముస్లింలు బలైనా వీరికి పెద్ద తేడాలేదు. అత్మాహుతుదళాల్ని స్వర్గం పేరుచెప్పి ప్రేరేపించేవీరికి, భయం సృష్టిలో కొన్ని వందల ముస్లింప్రాణాలుపోయినా తేడాలేదు.కాబట్టి, ఇక్కడ పిల్లులు ముజాహుద్దీన్లు, ఎలుకలు వారిచేత భయపెట్టబడేవారందరూను.

ఇది ‘సహజ యుద్దం’కాదనేది మీప్రశ్నైతే దానికి సమాధానం వినండి. survival of the fittest అనేది ప్రకృతి మంత్రం. ఇస్లాం అన్నిటికన్నా శ్రేష్టమైన మతంగా అతివాద ముస్లింలు భావిస్తారు. వారు చేసే పనులన్నీ ఈ శ్రేష్టమైన మతాన్ని వ్యాప్తి చెయ్యడానికీ, వారి మతం పైన అమెరికాలాంటి దేశాల దౌర్జన్యాన్ని కాలరాయడానికీ(అని వారనుకుంటున్నారు). అంటే, చివరికి వారి మతమే మిగలాలన్నమాట. ఇది సహజం అని వారనుకుంటారు. మీరు దాన్ని అంగీకరించినా,అంగీకరించకపోయినా వారికొచ్చే నష్టం లేదు.

ఇక ఈ పోరాటం ఎప్పుడు మొదలైందో చెప్పాలంటే ఒక పూర్తిస్థాయి పుస్తకమే అవుతుంది.Samuel P.Hunting ప్రపోజ్ చేసిన Theory of ‘Clash of Civilization’ చదవగలరు.

LikeLike

బ్రహ్మి- సాప్ట్ వేర్ ఇంజినీర్ గారు: మీ అనుభవాన్ని పంచుకున్నందుకు ధన్యవాదాలు!! ఇలాంటివి జరినప్పుడు ఆ క్షణాన ఎన్ని సుడులు తిరిగినా బుర్రలో, ఆ తర్వాత ఒక మాహానుభవంగా మిగిలిపోతాయి. మా మిత్రుల్లో ఒకరు సెప్టెంబర్ ౧౧ న జరిగిన దాడిలో డబ్యు.టి.సిలో ఉన్నారు. 3నిమిషాల్లో ఆరొందల మెట్లు దిగాడు కావున, మనకీ స్టాట్స్ తెలిసాయి. తన కళ్ళముందు ఆ టవర్స్ అలా కుప్పకూలడం చూస్తూ ఉండిపోయాడు. కొన్ని అనుభవాలు ఏ కాటగిరిలో పెట్టాలో తెలీదు.

జాన్-హైడ్ గారు: మీ వ్యాఖ్యకి ఎలా కృతజ్ఞతలు చెప్పాలో అర్ధం కావటం లేదు. ఇది పూర్తిగా నా ఊహ మాత్రమే, నేనెళ్ళి మా నాన్నతో ఇలా మాట్లాడలేదు ఎప్పుడూ!! మీరు మీ అమ్మాయిలతో మాట్లాడుతారు ఇలానే అని తెలిసినప్పుడు వాస్తవికతకు దగ్గరగా ఉన్నాను అని అనిపించింది. దీన్ని కథ అనవచ్చో లేదో నాకు తెలీదు, నాకిలా రాయాలనిపించింది రాసేసాను. మీరు వ్యాఖ్యాన్నించడమే కాక, మీ టాపాలో కూడా రాయడం ఊహించని సంతోషం. నెనర్లు!!

మాలతి గారు: టపా నచ్చినందుకు నెనర్లు!! మీ టపా గురించి చెప్పినందుకు మరిన్ని ధన్యవాదాలు!! నిజమే కూడలి వల్లే మిస్స్ అయ్యా!! నాకెందుకో జల్లెడలో మీ టపా కనిపించలేదు!! 😦
భయం దేనికండి, నాకు సాయం చేస్తూ!! 🙂

రావుగారికి: ధన్యవాదాలు!!

LikeLike

గీతాచార్య గారు: సీరియస్ బ్లాగు, అల్లరి తర్వాత.. ఊ!! 🙂 తోడేలు కథ చదవలేదు. లింక్ ఇవ్వగలరా??
మీ వ్యాఖ్యలో చాలా డెప్త్ ఉంది. ఇప్పుడే ఏమీ చెప్పలేను.
ఇక పిల్లి ఎలుకను తినడం, అది దాని నైజం, ప్రకృతి విధానం. మనం మార్చాల్సిన అవసరం లేదు!! ఇక్కడ నేను చెప్పదలచుకున్నది పిల్లి వల్ల ఎలుకకి నష్టం అన్న జగమెరిగిన సత్యం కాదు. ఒక జీవి చంపబడుతుండగా చూసిన ఓ సెన్సిటివ్ రియాక్షన్!! అది కేవలం ఆ అమ్మాయి భయమే!! ఇంకా చెప్పాలంటే, తనలో ఎక్కడో ఎలానో దాగి ఉన్న భయం ఈ సంఘటనతో బయటకి వచ్చింది అనుకోవచ్చు!! It’s all about interpretations with this post!!

నిషీ: థాంక్స్!! మీ అమ్మగారి గురించి నీ concern కరక్టే!! I say, keep bothering her!! అమ్మకదా అర్ధం చేసేసుకుంటారు!!

మహేశ్ గారు: ఓ కొత్త మలుపు తిప్పారు ఈ చర్చని!! ఇవేవి నాకు తెలియవు. నెనర్లు!!

కొత్తపాళీ గారు: వ్యాఖ్యాన్నించినందుకు నెనర్లు!! నేనే అడుగుదాము అనుకుంటున్నా, ఇలా రాస్తే కథ అనవచ్చునా అని? మీరు ఉదహరించిన రెండు ప్రక్రియలు నేను చదవలేదు. అమృతం కురిసిన రాత్రి ఇప్పుడే మొదలెట్టా!! ఇస్మాయిల్ గారి రచనల గూర్చి మరింత తెలుపగలరు!! మీరన్నట్టు ఆ అమ్మాయి భయమే లింక్, కాకపోతే ఇప్పుడే మహేశ్ గారు ఒక కొత్త ట్విస్ట్ ఇచ్చారు. దాని గురించి చదివితే గానీ చెప్పలేను!!

శైలూ: చాలా చాలా థాంక్స్!! Didn’t expect this at all!! నువ్వే చెప్పాక ఇక ఆగే ప్రశక్తి లేదు. అలా అలా కొనసాగించేస్తా అంతే!! 😉

LikeLike

కధ చదివిన తరువాత గుండె బరువెక్కింది. పిల్లి, టెర్రరిష్టు సారూప్యతకు నేనేదైతే కామెంటుగా రాద్దామనుకున్నానో మీ వివరణ లో మీరు చెప్పేసారు.
ఇంత అద్భుతమైన లాజిక్, సింబాలిజం, భిన్న కోణాలు ఒక రకమైన ఆర్ధ్రత లను రెండు పేజీలలో ఎలా చెప్పగలిగారనే ఆశ్చర్యం నుంచి నేనింకా తేరుకోలేదు.

అద్భుతం అనే మాట కన్న పెద్దమాటలేమైన ఉంటే ఎవరైన చెప్పండి. ఇక్కడ టైప్ చెయ్యాలి.

బొల్లోజు బాబా

LikeLike

@geethaacharya:

You gave link of an excellent story. Thanx.

LikeLike

One of the very best blogs I have come across. The topic is very touching and narration style is very good.
I live in Mumbai and there were two bomb blasts during my stay. The resilience shown by the people here is exceptional in face of any disaster. There were blasts in packed local trains, but the next day the trains are packed again. Blasts in the costliest business streets of South Mumbai didn’t stop anybody from opening their businesses the very next day. I salute the courage.
Another aspect to be analyzed in this context is the difference between “courage” and “indifference”.
Indifference is what our dear leaders display thru their inaction towards terrorism. Protecting people is second priority to protecting vote banks.

Anywayz coming to your blog..good writing.. I read many of your blogs and can see a great writer in the making.

LikeLike