బడుగు జీవితంలో #matargashti: Apr-Jun’21
నా ఫ్రెండ్ SA పుణ్యమా అని “The Seen Unseen” podcastలో శారదా ఉగ్రాతో చేసిన ఇంటర్వ్యూ విన్నాను. అందులో ఆవిడ చాలా విషయాలు చెప్పారు, వాటిని
Category: Musings
పాతాళ భైరవి: A masterclass in retelling
“సాహసే ధైర్యే లక్ష్మి” అన్నది ఎంత నిజమో, “సాహసే ధైర్యే సరస్వతి” కూడా అంతే నిజమనిపించింది. ఆ మాత్రం తెగువూ, దమ్ము లేకపోతే సృష్టించడం సాధ్యమేనా?!
వేణు శ్రీకాంత్‍కి, ప్రేమతో…
అహనా పెళ్ళంటలో ఆటోబయోగ్రఫీ చెప్పుకునే నూతన్ ప్రసాద్ లా “స్నేహాలు పలురకాలు…” అని మొదలుపెట్టి పెద్ద క్లాస్ పీకాలని ఉంది కానీ పోన్లే పాపం అని క్షమించి
బడుగు జీవితంలో కొంత #matargashti
నీల్ గేమెన్ “క్రియేటివ్ కంపోస్ట్” అని ఒకటి పెట్టుకోమని చెప్తారు. ఒక నోట్‍బుక్‍లో మనం చదువుతున్నవీ, ఆలోచించుకుంటున్నవీ రాసుకుంటూ పోతే అదొక compost లా పనిచేసి మన
Arunava Sinha’s Session on Seen-Unseen
My friend, SA aka Mr. Akshayapatra, has been sending some wonderful content to read/listen/watch, but I’ve been totally incapable of
Side characters & stereotypes in short stories
కథా ప్రపంచంలో పాత్రలు కూడా రాత్రి పూట ఆకాశంలో వెలిగే తారల్లాంటివే! వాటిని కలుపుకుంటూనో, విడదీసుకుంటూనో, ఒకదానితో ఇంకోదానికున్న సంబంధం వెతుక్కుంటూ పోతేనో కథలు పుట్టుకొస్తాయి. కొత్తగా వస్తున్న తెలుగు కథల్లో పాత్రల నిర్మాణం, నిర్వహణలపై శ్రద్ధ బొత్తిగా కనిపించడం లేదు. సాహిత్యమంటేనే అబద్ధాలతో అల్లిన ప్రత్యేకతల (specialties, idiosyncrasies) ద్వారా ఒక సార్వజనీయమైన సత్యాన్ని (fundamental generic truth)ని చేరుకోవడం. కానీ మన కథలు మాత్రం పాత్రలకీ ఒక సార్వజనీయతను ఆపాదించేస్తునే రాయబడుతున్నాయి. ప్రధాన పాత్రల విషయంలో (అంటే కథ ఎవరిదో వాళ్ళ విషయంలో) ఇలాంటి generalization వల్ల కథెలా పేలవంగా మారిపోతుందనేది ఇంకో రోజున చర్చించుకుందాం. ఇవ్వాళ్టికి మాత్రం ప్రధానేతర పాత్రల గురించి మాత్రమే ప్రస్తావన.
Writing & Loneliness
ట్రెక్ చేసేటప్పుడు, రాసేటప్పుడు మన మధ్యస్థ క్షేత్రపు స్పృహకి ఎక్కువ ఆస్కారం ఉండదు. ఏ రాయి మీద అడుగేస్తే మన బాలెన్స్ నిలుస్తుంది అన్నంత ప్రాథమికమైన నిర్ణయాలు అడుగడుక్కీ తీసుకుంటుంటాము కాబట్టి, ఒక్కో పదాన్ని తరిచి చూసుకుంటూ వాక్యం తర్వాత వాక్యం రాసుకుంటూ పోతుంటాం కాబట్టి రాయడమనేది ఇన్నర్ జోన్‍లోనే జరుగుతుంది అని నాకనిపిస్తుంది. అయితే ఏం రాయాలి, ఎలా రాయాలి అన్నది మాత్రం మిడిల్ జోన్‍లోనే జరిగే పనే! The non-writing part of writing (conceptualization) happens in the middle zone, but the very act of writing (creation) is in the inner zone! అని నాకు బలంగా అనిపిస్తుంది. నిపుణులు కాదనచ్చు, కానీ నాకైతే అలానే అనిపిస్తుంది. రైటర్స్ బ్లాక్ అంటే మనం ఆ ఇన్నర్ జోన్‍లోకి వెళ్ళలేక మిడిల్ జోన్‍లోనే కొట్టుకోవడం అని అర్థం చేసుకోవచ్చు.
Learning Spaces: An experience report
శాంతా గోఖలే “అవినాష్” అనే నాటకం 1988లో రాశారట. అందులో ఒక యువకునికి మానసికపరంగా ఏదో కండిషన్ ఉంటుంది, అందుకని ఇంట్లోవాళ్ళు ఆయణ్ణి కట్టి ఒక గదిలో
A letter to a descendant.
Who are you? Where are you? When are you? You could be anyone, a man or a woman or any
The joy of reading Tejo Tungabhadra
వసుధేంద్ర కొత్త పుస్తకం వస్తుందని, దాని ఆవిష్కరణ సభకి నేను వెళ్ళి ఆయన సంతకం పెట్టించుకుని రమ్మని ఆదిత్య అడిగాడు, పోయినేడాది నవంబర్-డిసంబర్‍లో. సరేనన్నాను. “నువ్వూ ఓ
లింగం లైంగికత – సాహిత్యం, సంభాషణ
(భూమిక సంస్థ వారు రెండు రోజుల పాటు లింగం-లైంగికత: సాహిత్యం, సంభాషణ అనే వర్క్‌షాపుని నిర్వహించారు, జూలై 10-11న. పాతికమంది పైగా LGBTQIA+ కమ్యూనిటీ వారు, పది-పదిహేను
వ్యక్తి – మానసిక ఆరోగ్యం – సమాజం
(డిసెంబర్ 14, 2019న హైదరాబాదులో జరిగిన ఆటా సాహిత్య సమావేశంలో “కొత్త కథకుల అనుభవాలు” మీద మాట్లాడమన్నప్పుడు ఈ అంశాన్ని ఎన్నుకొని మాట్లాడాను. కానీ స్పీచులు ఇవ్వడం
If you’ve cared for this blog..
I’m hoping you haven’t opened this page, just out of curiosity. There seem to be a set of people who
When your friend writes a book..
When you win, I feel like a champion! – రోజర్ ఫెదరర్ గెలిచిన ప్రతిసారి గొంతు చించుకొని మ్యూట్ గా నేను అనుకునే మాటలు.
వెదురు ముక్కలమ్మా.. వెదురు ముక్కలు!
నా కృష్ణుడెవ్వరో నాకు తెలీకపోవటం నాకున్న శాపమేమో! నాణేన్ని అటు తిప్పితే ఈ తెలీకపోవటమేదో కూడా నాకు అనువుగానే ఉంది. వాడి పుట్టినరోజును మర్చిపోతానన్న హైరానా అక్కర్లేదు.
