Affectionately dedicated to HP Compaq 6720s
అహనా పెళ్ళంటలో ఆటోబయోగ్రఫీ చెప్పుకునే నూతన్ ప్రసాద్ లా “స్నేహాలు పలురకాలు...” అని మొదలుపెట్టి పెద్ద క్లాస్ పీకాలని ఉంది కానీ పోన్లే పాపం అని క్షమించి వదిలేసి రెండుముక్కల్లో ముగిస్తాను. ఒకసారెందుకో వేణుకి మెయిల్ చేస్తూ "నేను మీకంత క్లోజ్ ఫ్రెండ్ కాకపోవచ్చు గానీ..." అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కినందుకు బదులుగా జవాబులోని లైన్ ఇది. ఆ తర్వాత నేనెందుకు అలాంటి వెధవ అనుమానాలు పెట్టుకోకూడదో, ఎందుకు మా మధ్య స్నేహం ఎప్పటికీ గాఢమైనదో తన... Continue Reading →
నీల్ గేమెన్ "క్రియేటివ్ కంపోస్ట్" అని ఒకటి పెట్టుకోమని చెప్తారు. ఒక నోట్‍బుక్‍లో మనం చదువుతున్నవీ, ఆలోచించుకుంటున్నవీ రాసుకుంటూ పోతే అదొక compost లా పనిచేసి మన క్రియేటివికి మంచి ఎరువుని అవుతుందని ఆయన సలహా. ఇలా నోట్‍బుక్‍లు పెట్టుకుని ఎక్కడైనా, ఎలాంటి పరిస్థితుల్లో అయినా రాసుకోడానికి రచయితలు బాగా మొహమాటపడ్డం చూశాను గానీ, ఆర్టిస్టులు మాత్రం ఎలాంటి జంకూ లేకుండా వాళ్ళ స్కెచ్ బుక్ లోనో, పాకెట్ బుక్‍లోనో, ఏవీ లేకపోతే టిష్యూ పేపర్ల మీదో... Continue Reading →
My friend, SA aka Mr. Akshayapatra, has been sending some wonderful content to read/listen/watch, but I've been totally incapable of utilizing and gaining from those resources. Somehow, even after a dreadfully long day yesterday, I'd managed to listen through Arunava Sinha's Podcast on the "Seen-Unseen" with Amit Varma! It was published in April'2020 and here... Continue Reading →
కథా ప్రపంచంలో పాత్రలు కూడా రాత్రి పూట ఆకాశంలో వెలిగే తారల్లాంటివే! వాటిని కలుపుకుంటూనో, విడదీసుకుంటూనో, ఒకదానితో ఇంకోదానికున్న సంబంధం వెతుక్కుంటూ పోతేనో కథలు పుట్టుకొస్తాయి. కొత్తగా వస్తున్న తెలుగు కథల్లో పాత్రల నిర్మాణం, నిర్వహణలపై శ్రద్ధ బొత్తిగా కనిపించడం లేదు. సాహిత్యమంటేనే అబద్ధాలతో అల్లిన ప్రత్యేకతల (specialties, idiosyncrasies) ద్వారా ఒక సార్వజనీయమైన సత్యాన్ని (fundamental generic truth)ని చేరుకోవడం. కానీ మన కథలు మాత్రం పాత్రలకీ ఒక సార్వజనీయతను ఆపాదించేస్తునే రాయబడుతున్నాయి. ప్రధాన పాత్రల విషయంలో (అంటే కథ ఎవరిదో వాళ్ళ విషయంలో) ఇలాంటి generalization వల్ల కథెలా పేలవంగా మారిపోతుందనేది ఇంకో రోజున చర్చించుకుందాం. ఇవ్వాళ్టికి మాత్రం ప్రధానేతర పాత్రల గురించి మాత్రమే ప్రస్తావన.
ట్రెక్ చేసేటప్పుడు, రాసేటప్పుడు మన మధ్యస్థ క్షేత్రపు స్పృహకి ఎక్కువ ఆస్కారం ఉండదు. ఏ రాయి మీద అడుగేస్తే మన బాలెన్స్ నిలుస్తుంది అన్నంత ప్రాథమికమైన నిర్ణయాలు అడుగడుక్కీ తీసుకుంటుంటాము కాబట్టి, ఒక్కో పదాన్ని తరిచి చూసుకుంటూ వాక్యం తర్వాత వాక్యం రాసుకుంటూ పోతుంటాం కాబట్టి రాయడమనేది ఇన్నర్ జోన్‍లోనే జరుగుతుంది అని నాకనిపిస్తుంది. అయితే ఏం రాయాలి, ఎలా రాయాలి అన్నది మాత్రం మిడిల్ జోన్‍లోనే జరిగే పనే! The non-writing part of writing (conceptualization) happens in the middle zone, but the very act of writing (creation) is in the inner zone! అని నాకు బలంగా అనిపిస్తుంది. నిపుణులు కాదనచ్చు, కానీ నాకైతే అలానే అనిపిస్తుంది. రైటర్స్ బ్లాక్ అంటే మనం ఆ ఇన్నర్ జోన్‍లోకి వెళ్ళలేక మిడిల్ జోన్‍లోనే కొట్టుకోవడం అని అర్థం చేసుకోవచ్చు.
శాంతా గోఖలే “అవినాష్” అనే నాటకం 1988లో రాశారట. అందులో ఒక యువకునికి మానసికపరంగా ఏదో కండిషన్ ఉంటుంది, అందుకని ఇంట్లోవాళ్ళు ఆయణ్ణి కట్టి ఒక గదిలో పెడతారు, డాకర్లకి చూపించకుండా. నిన్న జరిగిన ఒక ఇంటర్వ్యూలో శాంతగారిని ఒకరు అడిగారు, “సాహిత్యం సమాజం మీద చూపే ప్రభావం ఎలాంటిది?” దానికి ఆవిడ చాలా animated అయిపోతూ, తల అడ్డంగా ఆడిస్తూ ఇలా అన్నారు: “నాటకం చూడగానే తల్లిదండ్రులు ఎవరైనా ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళి ఇలాంటి సమస్యలున్న వారిని... Continue Reading →
Who are you? Where are you? When are you? You could be anyone, a man or a woman or any other colour the ever-expanding rainbow can hold. You could be a few generations away from me or many more than my fingers can count. If time is linear, we’re points separated by an extensive period.... Continue Reading →
వసుధేంద్ర కొత్త పుస్తకం వస్తుందని, దాని ఆవిష్కరణ సభకి నేను వెళ్ళి ఆయన సంతకం పెట్టించుకుని రమ్మని ఆదిత్య అడిగాడు, పోయినేడాది నవంబర్-డిసంబర్‍లో. సరేనన్నాను. “నువ్వూ ఓ కాపీ తెచ్చుకో...” అన్నది మాత్రమే వినిపించుకున్నాను. ఎటూ బెంగళూరుకి వచ్చాక పుస్తకాలే కాకుండా ఆటోగ్రాఫులూ పోగేయడం మొదలెట్టాను కాబట్టి పుస్తకం కొని “ఎనాటికైనా చదువుతాను” అన్న భ్రమలో బతకచ్చుగా అనుకుని నాకూ కాపీ తీసుకుందామనుకున్నాను. “...ఇద్దరం కలిసి చదువుదాం” అన్న ఆదిత్య వాక్యంలో మరో సగాన్ని పట్టించుకోలేదు. “ఏంటమ్మా,... Continue Reading →
(భూమిక సంస్థ వారు రెండు రోజుల పాటు లింగం-లైంగికత: సాహిత్యం, సంభాషణ అనే వర్క్‌షాపుని నిర్వహించారు, జూలై 10-11న. పాతికమంది పైగా LGBTQIA+ కమ్యూనిటీ వారు, పది-పదిహేను మంది ఇతరులు (for once! 🙂 ) ఇందులో పాల్గొన్నారు. పి.సత్యవతి, వసుధేంద్ర, వి.ప్రతిమ లాంటి దిగ్గజాలు తమ అనుభవాలని పంచుకున్నారు. లైంగికత మీద, సాహిత్యం గురించి దాదాపుగా సమానంగా చర్చ జరిగింది. అందులో నాకు పాల్గునే అవకాశాన్ని ఇచ్చిన అపర్ణ తోటకి అనేకానేక ధన్యవాదాలు. ఆ కార్యశాలలో... Continue Reading →
(డిసెంబర్ 14, 2019న హైదరాబాదులో జరిగిన ఆటా సాహిత్య సమావేశంలో "కొత్త కథకుల అనుభవాలు" మీద మాట్లాడమన్నప్పుడు ఈ అంశాన్ని ఎన్నుకొని మాట్లాడాను. కానీ స్పీచులు ఇవ్వడం రాదు కనుక, చాలా వరకూ చెప్పాలనుకున్నది చెప్పలేకపోయాను. అందుకని ఆ సభకు రాసుకున్న నోట్సుని కొంచం విశిదీకరించి ఇక్కడ పెడుతున్నాను. ఇది దాదాపుగా "why I write what I write"లా తయారైంది. కానీ ప్రస్తుతానికి ఇక్కడ పెడుతున్నాను.) ఈ మధ్యన ది హిందూ పత్రికలో ఒక వ్యాసం... Continue Reading →
I'm hoping you haven't opened this page, just out of curiosity. There seem to be a set of people who care for this blog and what's being written in it. That, despite my antics. That, from people I least expect to be around. This post is exclusively for them. First things first, I'm not a great believer... Continue Reading →
When you win, I feel like a champion! - రోజర్ ఫెదరర్ గెలిచిన ప్రతిసారి గొంతు చించుకొని మ్యూట్ గా నేను అనుకునే మాటలు. మన ఫ్రెండ్స్ విషయంలో కూడా అలానే అనిపిస్తూ ఉంటుంది. వాళ్ళేదో ప్రపంచాల్ని గెలిచేయాలని కాదు గాని, ఉన్న అవాంతరాలను అధిగమిస్తూ సాధించుకున్న ఏ చిన్న విజయాలైనా చాలు! అందులో మన వంతుగా కాస్త నవ్విస్తూ, కాస్త విసుక్కుంటూ, న-సాధిస్తూ, బ్రేక్‍లిస్తూ, పళ్ళు నూరుతూ, గోళ్ళు కొరుక్కుంటూ, దొంగలకలు అభినయిస్తూ... Continue Reading →
నా కృష్ణుడెవ్వరో నాకు తెలీకపోవటం నాకున్న శాపమేమో! నాణేన్ని అటు తిప్పితే ఈ తెలీకపోవటమేదో కూడా నాకు అనువుగానే ఉంది. వాడి పుట్టినరోజును మర్చిపోతానన్న హైరానా అక్కర్లేదు. అత్యుత్తమైనదేదో బహూకరించాలన్న తపస్సూ చేయనవసరం లేదు. బుద్ధి పుట్టినప్పుడు వాడే అటకెక్కి చూసుకుంటాడు. ఆనక, వాడి చిత్తం, నా ప్రాప్తం!* (బాగా రాయగలిగే చాలామంది, రాసుకునేందుకు ఇష్టపడతారుగాని రాయడానికి జంకుతారు. ఆలోచించినప్పుడల్లా, వాళ్ళకున్నంత కార్యదక్షత, ఓపిక, పరిశ్రమించే గుణం నాకు లేవనుకున్నాను. అనుకుంటున్నాను. అయినా ఇంకా జంకురాదే? ఎవరేమనుకుంటారోనన్న... Continue Reading →
What I usually try in this blog with fictional pieces is: I pick a subtle point that catches my attention and try to blow it up in my imagination to put the same point across. As an example, it's only few months back that I wrote a fictional letter under the title Nyayam! One or... Continue Reading →
రోడ్ నెం. 12, బంజారా హిల్స్ .. ఉదయం పది గంటల సమయం.. రెడ్ సిగ్నల్ పడ్డం వల్ల ట్రాఫిక్ ఆగింది. నిముషం తర్వాత పుస్తకంలోంచి తలపైకెత్తి చూస్తే నా కుడివైపు ఆ అబ్బాయి. కన్నార్పకుండా ట్రాఫిక్ లో ఎవర్నైనా చూస్తూ ఉండిపోయామంటే, అవతల వ్యక్తి అయితే ఆకర్షణీయంగా ఉన్నట్టు అర్థం. లేకపోతే ఆసక్తికరంగా ఉన్నట్టు అర్థం. ఈ అబ్బాయి బైక్ మీద ఉన్నాడు. ఎంచక్కా హాండిల్ మీద తల వాల్చేసాడు. "నిద్రపోతున్నాడా?" అన్న అనుమానంతో కార్... Continue Reading →
