శాంతా గోఖలే “అవినాష్” అనే నాటకం 1988లో రాశారట. అందులో ఒక యువకునికి మానసికపరంగా ఏదో కండిషన్ ఉంటుంది, అందుకని ఇంట్లోవాళ్ళు ఆయణ్ణి కట్టి ఒక గదిలో పెడతారు, డాకర్లకి చూపించకుండా. నిన్న జరిగిన ఒక ఇంటర్వ్యూలో శాంతగారిని ఒకరు అడిగారు, “సాహిత్యం సమాజం మీద చూపే ప్రభావం ఎలాంటిది?” దానికి ఆవిడ చాలా animated అయిపోతూ, తల అడ్డంగా ఆడిస్తూ ఇలా అన్నారు: “నాటకం చూడగానే తల్లిదండ్రులు ఎవరైనా ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళి ఇలాంటి సమస్యలున్న వారిని... Continue Reading →
A masterclass in how they suppress your writing and how you hit back!
ఎందుకు ఇది? ఇదేదో ఒక్కళ్ళు అన్నారని తిక్కరేగి రాయాల్సి వచ్చింది కాదు. ఎప్పట్నుంచో సుడులు తిరుగుతున్న ఆలోచనలు. ఒకటే జోరీగల నస ఎంత కాలం భరిస్తాం, ఎవరమైనా? "ఆమెకి క్రాఫ్ట్ మీద అతి-శ్రద్ధ", "కథకన్నా క్రాఫ్టు కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది", "ఆ... మీకు తెల్సా ఆమె వర్క్ షాపులూ, కోర్సులూ చేస్తుంది తెల్సా రాయడానికి", "బాగా పొగరమ్మా మనిషికి, బా చదువుకున్నాననీ!" లాంటి మాటలు పడీపడీ ఉన్నాను నాతోటి వాళ్ళతో. ఏళ్ళు గడుస్తున్నాయి కాబట్టి కొత్త బాచ్లు రాస్తున్నారు.... Continue Reading →