Covid19 Poetry – పీనుగు బండి గంగ


గుజరాతీ మూలం: పారుల్ ఖక్కర్హిందీ అనువాదం: ఇలియాస్ షేఖ్తెలుగు అనువాదం: పూర్ణిమమరిన్ని వివరాలు/అనువాదాలు కోసం ఈ లింక్ చూడండి ఏకరువు పెట్టారు చచ్చినవాళ్ళు, “సబ్ చంగా చంగా”సాహెబ్, నీ రామరాజ్యంలో పీనుగుబండి గంగ నిండుకున్నాయి నీ శ్మశానాలు, నిండుకున్నాయి కాష్టానికి కట్టెలు అలసిపోయాయి మా భుజాలన్నీ, ఎండిపోయాయి మా కన్నులు గడపగడపకీ వెళ్ళి యమదూత కడుతున్నాడుచావు ఆట వికృతంగా సాహెబ్, నీ రామరాజ్యంలో పీనుగుబండి గంగ నిత్యం మండుతున్నాయి చితులుఅడుగుతున్నాయి ఊపిరి పీల్చుకోడానికి కొన్ని క్షణాలునిత్యం పగులుతున్న గాజులు ఇంటింటా బద్దలవుతున్నాయి గుండెలు ఊర్లు... Continue Reading →

0

వేణు శ్రీకాంత్‍కి, ప్రేమతో…


అహనా పెళ్ళంటలో ఆటోబయోగ్రఫీ చెప్పుకునే నూతన్ ప్రసాద్ లా “స్నేహాలు పలురకాలు...” అని మొదలుపెట్టి పెద్ద క్లాస్ పీకాలని ఉంది కానీ పోన్లే పాపం అని క్షమించి వదిలేసి రెండుముక్కల్లో ముగిస్తాను. ఒకసారెందుకో వేణుకి మెయిల్ చేస్తూ "నేను మీకంత క్లోజ్ ఫ్రెండ్ కాకపోవచ్చు గానీ..." అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కినందుకు బదులుగా జవాబులోని లైన్ ఇది. ఆ తర్వాత నేనెందుకు అలాంటి వెధవ అనుమానాలు పెట్టుకోకూడదో, ఎందుకు మా మధ్య స్నేహం ఎప్పటికీ గాఢమైనదో తన... Continue Reading →

1

కోవిడ్ – కున్‍వర్ నారాయణ్ కవితలు


(ప్రస్తుతం మనమున్న పరిస్థితుల్లో సాహిత్యమే దిక్కవుతుంది. 😦 కున్‍వర్ నారాయణ్ రాసిన రెండు కవితలని అనువదిస్తూ కాస్త distract అయ్యాను.) మామూలు జీవితం గడుపుతూ తెల్సు నాకు ప్రపంచాన్ని మార్చలేనని పోరాడి గెలవలేననీ ఆ, పోరాడుతూ పోరాడుతూ ’షహీద్’ కాగలను ఆ పైన వీరుని స్మృతిలో సమాధో లేదూ ఒక నటుడి అంతటి పేరో... కానీ షహీద్ అవ్వడంఖచ్చితంగా గర్వించదగ్గ విషయమే అతి మామూలు జీవితం గడుపుతూ కూడా మనుషులు చప్పుడు చేయకుండా షహీద్‍లు అవుతూనే కనిపించారు.... Continue Reading →

0

బడుగు జీవితంలో కొంత #matargashti


నీల్ గేమెన్ "క్రియేటివ్ కంపోస్ట్" అని ఒకటి పెట్టుకోమని చెప్తారు. ఒక నోట్‍బుక్‍లో మనం చదువుతున్నవీ, ఆలోచించుకుంటున్నవీ రాసుకుంటూ పోతే అదొక compost లా పనిచేసి మన క్రియేటివికి మంచి ఎరువుని అవుతుందని ఆయన సలహా. ఇలా నోట్‍బుక్‍లు పెట్టుకుని ఎక్కడైనా, ఎలాంటి పరిస్థితుల్లో అయినా రాసుకోడానికి రచయితలు బాగా మొహమాటపడ్డం చూశాను గానీ, ఆర్టిస్టులు మాత్రం ఎలాంటి జంకూ లేకుండా వాళ్ళ స్కెచ్ ‍బుక్ లోనో, పాకెట్ బుక్‍లోనో, ఏవీ లేకపోతే టిష్యూ పేపర్ల మీదో... Continue Reading →

0

డెత్ (ఇచ్చే) సర్టిఫికేట్


మా ఆయన చనిపోయాడు. నాలుగురోజుల క్రితం. కాదు కాదు. ఐదు రోజులనుకుంటా.టైమ్‍జోన్ తేడాలు కలుపుకుంటే ఏ రోజు వస్తుందో. లెక్కపెట్టడానికి నాకెవ్వరూ వివరాలు ఇవ్వడం లేదు. కార్ ఆక్సిడెంట్. చనిపోయాడు. నాకు తెల్సినవంతే! అందరూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఒకళ్ళని ఒకళ్ళని కౌగలించుకుంటూ, కళ్ళు తుడుచుకుంటూ, ఓదార్చుకుంటూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. నాకు వినిపించకుండా.  నాకు వినిపించకూడదని. “చిన్నపిల్ల… చిన్నపిల్ల!” ఒకటే మాట కబురందిన దగ్గర నుంచి. ఇరవై నాలుగేళ్ళకి పెళ్ళి చేసినప్పుడు లేని చిన్నతనం, పాతికేళ్ళు కూడా లేకపోయినా తల్లి అవ్వాలని... Continue Reading →

0

Read More Women: Hans India


First published in Hans India on 27th Dec 2018.  ‘Read More Women’, an initiative by e-magazine, Electric Literature, inspired me to look for books by women and non-binary writers more proactively than I ever did. Here’s a little attempt to share how enriching the finds have been.  - Purnima Tammireddy There’s this huge banyan tree... Continue Reading →

0

Arunava Sinha’s Session on Seen-Unseen


My friend, SA aka Mr. Akshayapatra, has been sending some wonderful content to read/listen/watch, but I've been totally incapable of utilizing and gaining from those resources. Somehow, even after a dreadfully long day yesterday, I'd managed to listen through Arunava Sinha's Podcast on the "Seen-Unseen" with Amit Varma! It was published in April'2020 and here... Continue Reading →

0

Side characters & stereotypes in short stories


కథా ప్రపంచంలో పాత్రలు కూడా రాత్రి పూట ఆకాశంలో వెలిగే తారల్లాంటివే! వాటిని కలుపుకుంటూనో, విడదీసుకుంటూనో, ఒకదానితో ఇంకోదానికున్న సంబంధం వెతుక్కుంటూ పోతేనో కథలు పుట్టుకొస్తాయి. కొత్తగా వస్తున్న తెలుగు కథల్లో పాత్రల నిర్మాణం, నిర్వహణలపై శ్రద్ధ బొత్తిగా కనిపించడం లేదు. సాహిత్యమంటేనే అబద్ధాలతో అల్లిన ప్రత్యేకతల (specialties, idiosyncrasies) ద్వారా ఒక సార్వజనీయమైన సత్యాన్ని (fundamental generic truth)ని చేరుకోవడం. కానీ మన కథలు మాత్రం పాత్రలకీ ఒక సార్వజనీయతను ఆపాదించేస్తునే రాయబడుతున్నాయి. ప్రధాన పాత్రల విషయంలో (అంటే కథ ఎవరిదో వాళ్ళ విషయంలో) ఇలాంటి generalization వల్ల కథెలా పేలవంగా మారిపోతుందనేది ఇంకో రోజున చర్చించుకుందాం. ఇవ్వాళ్టికి మాత్రం ప్రధానేతర పాత్రల గురించి మాత్రమే ప్రస్తావన.

4

Writing & Loneliness


ట్రెక్ చేసేటప్పుడు, రాసేటప్పుడు మన మధ్యస్థ క్షేత్రపు స్పృహకి ఎక్కువ ఆస్కారం ఉండదు. ఏ రాయి మీద అడుగేస్తే మన బాలెన్స్ నిలుస్తుంది అన్నంత ప్రాథమికమైన నిర్ణయాలు అడుగడుక్కీ తీసుకుంటుంటాము కాబట్టి, ఒక్కో పదాన్ని తరిచి చూసుకుంటూ వాక్యం తర్వాత వాక్యం రాసుకుంటూ పోతుంటాం కాబట్టి రాయడమనేది ఇన్నర్ జోన్‍లోనే జరుగుతుంది అని నాకనిపిస్తుంది. అయితే ఏం రాయాలి, ఎలా రాయాలి అన్నది మాత్రం మిడిల్ జోన్‍లోనే జరిగే పనే! The non-writing part of writing (conceptualization) happens in the middle zone, but the very act of writing (creation) is in the inner zone! అని నాకు బలంగా అనిపిస్తుంది. నిపుణులు కాదనచ్చు, కానీ నాకైతే అలానే అనిపిస్తుంది. రైటర్స్ బ్లాక్ అంటే మనం ఆ ఇన్నర్ జోన్‍లోకి వెళ్ళలేక మిడిల్ జోన్‍లోనే కొట్టుకోవడం అని అర్థం చేసుకోవచ్చు.

1

Introducing haroof in ఊహలన్నీ ఊసులై


I'm mighty thrilled with this development! A couple of years ago, when I was looking for a domain name for this blog, I was obsessed with the word "aksharam". In its unadulterated form, domains were exorbitantly costly. Unwilling to let it go the word totally, I came up with the jugaad - aksharf! (Harf means... Continue Reading →

0

కెరీర్ ఓరియంటడ్ మాన్


First published in Sept 2020: https://eemaata.com/em/issues/202009/23567.html మగత నిద్రలో తొడల మధ్య ఏదో కదులుతున్నట్టు అనిపించేసరికి ఉలిక్కిపడి సీటులో కదిలాడు సందీప్. పక్కనున్న పెద్దావిడ కూడా కాస్త కదిలి, మళ్ళీ సర్దుకుంది. ఆవిడ పనేనని అర్థమవుతున్నా సందీప్‌కి ఏం చేయాలో తోచలేదు. ఆల్రెడీ వెనుక సీటులో ఓ ఆడమనిషి తన భారీకాయం నెపంతో పక్కనున్న అతడి మీద పడిపోతూ, రాసుకుంటూ పూసుకుంటూ ఉంటే భరించలేక డ్రైవర్ మేడమ్‌ని దీనంగా వేడుకుంటే ఈ సీటులోకి మార్చింది. “ఈ... Continue Reading →

0

ఒక అల్ట్రా ఫిజూల్ కథ


https://eemaata.com/em/issues/202101/24941.html ‘రారాదూ మాచ్ చూడ్డానికి? వరస్ట్ కేసులో కూడా సచిన్ రెండుసార్లు వచ్చి వెళ్తాడు క్రీజ్‌కి…’ అని అతడు కాల్‌క్యులేషన్స్‌తో ఊరించలేదు. ఆమె వీక్ పాయింట్ మీద కొట్టలేదు. నెపమంతా అతడి మీద వేయడం కాకపోతే, అతడే ముందు అడగాల్సిన అవసరమేం లేదు. హైదరాబాద్‌కి బెంగళూరు ఎంతో దూరమేమీ కాదు, బస్సు ఎక్కితే ఒక రాత్రి ప్రయాణం, విమానమెక్కితే నాలుగైదు గంటలంతే! ‘అమ్మో… ఒక్కదాన్నే వెళ్ళాలా?’ అన్న భయాలు ఆమెకి లేవు. ‘అబ్బా… క్రికెట్ ఏం చూస్తాంలే... Continue Reading →

0

Learning Spaces: An experience report


శాంతా గోఖలే “అవినాష్” అనే నాటకం 1988లో రాశారట. అందులో ఒక యువకునికి మానసికపరంగా ఏదో కండిషన్ ఉంటుంది, అందుకని ఇంట్లోవాళ్ళు ఆయణ్ణి కట్టి ఒక గదిలో పెడతారు, డాకర్లకి చూపించకుండా. నిన్న జరిగిన ఒక ఇంటర్వ్యూలో శాంతగారిని ఒకరు అడిగారు, “సాహిత్యం సమాజం మీద చూపే ప్రభావం ఎలాంటిది?” దానికి ఆవిడ చాలా animated అయిపోతూ, తల అడ్డంగా ఆడిస్తూ ఇలా అన్నారు:  “నాటకం చూడగానే తల్లిదండ్రులు ఎవరైనా ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళి ఇలాంటి సమస్యలున్న వారిని... Continue Reading →

0

Blog at WordPress.com.

Up ↑

%d bloggers like this: