మేధావి మనిషి

తెల్లారే లేచి, తల్లంటు పోసుకుని, చీరను సింగారించుకొని, నగా నట్రా పెట్టుకుని.. కాటుక చాటున రెప్పలు అతడి ఊహా చిత్రాన్ని గీయలేక ఇబ్బంది పడుతుంటే, ఫక్కున నవ్వే మనసు..మరుక్షణం ఏమి జరుగుతుందో అని గాబరా పడుతుంది.. ఇది ఒక అపూర్వ అనుభూతి. పెద్దల సమక్షంలో జరిగే పెళ్లి చూపుల్లో అతడిని చూడాలి, కన్ను కన్ను కలిసిన క్షణంలో హృదయంలో రేగే అలజడిని పంటి కింద అదమాలి. తన కంచు కంఠం చెవిని తాకగానే, మదిలో మ్రోగే వీణలను ఆపతరమా?? మాట తడబడుతూన్నా మాట మాట కలిస్తుంటే ఆ అనుభవం చెప్పతరమా?? “మనసా తుళ్ళి పడకే, అతిగా ఆశ పడకే” .. అని మనసును బుజ్జగిస్తుండగానే, “అమ్మాయి మాకు నచ్చింది. ఇహ కట్న, కానుకల విషయంకి వస్తే..” అన్న మాటలు మనసు చివ్వుకుమనిపిస్తాయి. అప్పటి దాక అల్లుకున్న ఊహలు, కన్నీరై కారిపోతాయి. మనసున మనసై మాంగల్య బలంతో పండాల్సిన నిండు జీవితాలు, ఇప్పుడు సంతలో బేరానికి పెట్టిన వస్తువులుగా మారిపొతారు. “సంతలో బేరాలు” మరీ పాత కాలం పధ్ధతులు ఏమో? హైటెక్ షాప్పింగ్ మాల్ల్లులాగా “ఫిక్సెడ్ రేట్స్” ఏమో??

అసలు వరకట్నం అనే ఆచారం (దురాచారం??) ఎలా, ఎందుకు మొదలు అయ్యిందో తెలియదు. ఎన్నాళ్ళు ఇలాగే సాగుతుందో తెలియదు. రాను రాను దేశ జనాభాలో ఆడపిల్లల సంఖ్య తగ్గుతుంది. అప్పుడు ఈ కొనుక్కోవడాలు మానేసి, మనల్ని మళ్ళీ “అమ్ముకోవాలి” (కన్యాశుల్కం)!! అది ఇంకా నరకం!! నచ్చి ఇచ్చే కానుకలు “ఇచ్చి తీరాలి” అన్న కట్నాలుగా మారిన వైనం ఏమిటో తెలుసుకోవాలి అని ఉంది. ప్రకృతికే అందం తెచ్చే ఇంత అందమైన అనుబంధం ఇలా వ్యాపారంగా, మన సంస్క్రృతిలో అంతర్భాగంగా మారే అంత విలువ ఇచ్చాము!! భారతజాతి జీవినశైలిలో అత్యంత కీలకమైన తెలుగువారు దీనికి పెద్దపీట వేయడం శోచనీయం. దీన్ని ఎదిరించే శక్తి లేక, తల వంచుకుని పోవడమే..సబబా??

చట్టాలు ఉన్నాయి, న్యాయమూ జరుగుతుంది (మనం ఉండగానే కానవసరం లేదు!!). మనలో మార్పు రాకపోతే, ఎవరు ఎవర్ని ఎందాక బెత్తం తీసుకుని బెదిరిస్తారు?? మన అమ్మానాన్నలను సరిగ్గా చూసుకోవటానికి, మన పిల్లల్ని బడి మానిపించి పనికి పంపకుండా ఉండటానికి, ఆలిని కొట్టద్దు, చంపద్దు అని, ఇంకొన్నాళ్ళు పోతే మనం బ్రతకటానికి కూడ చట్టం కావాలి. మనం సృష్టించుకున్న ధనాన్ని, కాలాన్ని లెక్కేసుకుంటూ, ప్రతీ వస్తువునూ, మనిషినీ లెక్క కడుతున్నాము. ఎవరు ఏమన్నా, మనం మేధావులం, మనసు లేకపొతే ఏమి?? కదూ?? ఇంటి పని, వంట పని చూసుకోవటానికి అమ్మా-నాన్న కావాలి. లేక పొతే వృద్ధ ఆశ్రమాలు ఉన్నాయి. లెక్క సరిపొయింది కదూ?? మనిషి మహా మేధావి!!

“మనషి అన్న ప్రతి వారికి ఓ మనసు ఉంటుంది. ఆ మనసెప్పుడూ మంచినే కోరుకుంటుంది.” ఈ నమ్మకానికి దారుణంగా బలి అయ్యిన వారు చాల మంది. కాని ఆ నమ్మకమే మనల్ని మంచి మార్గంలో నడిపిస్తుంది.. అదే మనకు, మన సమాజానికి శ్రేయస్కరం!!