ఆర్య 2

అచ్చ కొత్త తెలుగు సినిమాలకి తప్పనిసరై ఉండాల్సిన టాగ్‍లైన్ ఆర్య 2 కి కూడా ఉంది..ట! (“బేబీ.. హి లవ్స్ యు” అని నాతో పాటు సినిమా చూసిన జీవి జ్ఞానోదయం చేశాక తెల్సింది.)

కాకపోతే ఈ సినిమాకి అంతకన్నా స్టైలిష్ టాగ్‍లైన్ పెట్టచ్చు – the psycho unleashed, for you baby అని.

పరీక్షకు బ్లాంక్ మైండ్ తో హాజరైన విద్యార్థి, ప్రశ్నాపత్రం చూడగానే మైండ్ బ్లాక్ అయ్యి వెర్రిచూపులు చూడక, ఎంచక్కా “ధైర్యే additionalsఏ మార్కులు” అని దణ్ణం పట్టుకొని రీఫుల్లకు రీఫుల్లు పేపరు మీద కక్కించేసిన చందాన ఉన్న స్క్రీన్ టైం ని నింపడానికి ఇష్టం వచ్చిన ఆలోచనల్లా తెరకెక్కించేసి, “ఇందులో కథను కనుక్కోండీ.. చూద్దాం” అని ప్రేక్షకుల మీదకు వదిలేయటం పరిపాటి. ఆర్య – రెండు (అనకూడదా?!) అందుకు పరాకాష్ఠ.

“హై.. ఐ ఆమ్ ఆర్య” అనగానే “బట్… నేను ఆర్య టు కోసం వచ్చేనే?!” అందాం అనిపించింది.

తెలుగునాట సాప్ట్ వేర్ అంటేనే సభ్యసమాజంలో పరమ లోకువ. దేన్నైనా కాష్ చేసుకోవడంలో వస్తాదులైన సినిమా వాళ్ళు ఈ లోకువని ఎలా వదులుకుంటారు? ఒక డిగ్రీ కూడా లేనోడే సాప్ట్ వేర్ లో ఉద్యోగం సంపాదించేస్తాడు. వాడు కంపనీలోకి చేరగానే, ఇహ సెటైర్లు గుప్పించేయడం. ఆ పై హీరోయిన్ ఎంట్రీ.. ఆ భామ కోసం ఎగబడ్డం, తెగనరుక్కోవడం, మెలోడ్రామాలు, మధ్య మధ్యన తలకమాసిన కామెడీ బిట్స్… సినిమా మొదట్లో పేర్లు ఇచ్చేటప్పుడు ఎవడి పేరు అయితే ముందొస్తుందో, వాడికీనూ – తెరపై అత్యధిక భాగం కనిపించిన సుందరాంగికీ పెళ్ళి అయ్యినట్లో, అవ్వడానికి గల అన్ని అడ్డంకులూ తీరిపోయినట్టో చూపిస్తే – అంతే, మీ ముందో తలకమాసిన యాబ్రాసి సినిమా రెడీ!

ఇహ.. ఆర్య characterization. నాకు నచ్చింది. ఇలాంటి వాళ్ళు లేకపోలేరు. స్నేహాలూ, ప్రేమలూ, అప్యాయతలూ, అనురాగాలూ – ఇచ్చిపుచ్చుకుంటేనే అందం, అందులోనూ మనస్ఫూర్తిగా ఇచ్చిపుచ్చుకుంటేనే అందం అని గమనించనివాళ్ళు. “నేను ప్రేమిస్తున్నా కదా.. అది చాలదా?!”, “నేను నీకు ఫ్రెండ్ అయితే, నువ్వు నాకు ఫ్రెండ్ -” (as in, if a = b then b=a) అనేసుకొని అవతలి వాళ్ల ఇష్టా-అయిష్టాలను గుర్తించక తమ భావోద్వేగంలో పడి కొట్టుకుంటూ, చుట్టూ ఉన్నవాళ్లకి ఓ చిన్న సైజు నరకం సెట్టేసి చూపిస్తారు. ఆర్య కూడా ఆ కోవ చెందినవాడే! కాకపోతే ఆ పాత్రని మన హీరోగారు పోషించేశారు కాబట్టి, ఇహ వాడేం చేసినా అది మంచిదే, ఏదో బలమైన కారణం ఉన్నందుకే అలా చేస్తున్నాడు అనేట్టు చూపించటం. తనని గౌరవించని (గౌరవం అంటే మీరూ, గార్ల పిలుపులు కావు) వ్యక్తితో ఏర్పడే ఏ బంధం నిలవదని తెల్సుకోకుండా, వెంటపడి, వేధించి.. “వాడు, నేనూ ఫ్రెండ్స్! నేను మంఛి ఫ్రెండ్, వాడు చెడ్డ ఫ్రెండ్” అనే ముక్తాయింపు ఇచ్చేసినందుకు మాత్రం చిరాకేసేసింది.
ఒక హీరోజం కోసం వెంపర్లాడక, ఒక పాత్రను స్వభావాన్ని బట్టి కథ మల్చుంటే బాగుండేది.

ఇహ, మేడ మీద నుండి దూకేయబోతున్నవాడికి, ఒకడి మీద కోపం వస్తే ఇంకోడికి “ఐ లవ్ యూ”లు చెప్పటమే అమ్మాయిల వ్యక్తిత్వం అని నిర్ణయిచ్చేస్తారు ఈ సినిమాలు. ఎటు గాలి వీస్తే అటు ఊగిసలాడే చిగురుటాకలనుకుంటారో ఏమో?! దీని గురించి రాస్తే ఇప్పటికయ్యేది కాదు.

వెళ్ళి చూసొచ్చింది కాక, ఇప్పుడు మళ్ళీ ఎందుకు బుర్రబద్దలు గొట్టుగోవడం అంటే, అవును నిజమే! ఆపేస్తున్నా..